Croqueembouche ofwel, soesjestoren

In Masterchef Australie moeten de deelnemers bijna elk seizoen wel een croqueembouche maken. De enorme soesjestoren onder enorme tijdsdruk. Ik wilde die al heel lang een keer maken. En zonder tijdsdruk, hoe moeilijk kon het zijn? Nou heel!

Ik begon met de bodem van nougat. Dat zijn geroosterde amandelen, overgoten met een karamel. Die moet je heel dun uitrollen en er een grote cirkel, twee kleine cirkels en 3 halve maantjes uit steken. De karamel bleef plakken aan de roller, stolde zo snel dat hij niet dunner werd en brandde natuurlijk mijn vingers. Ik begon de vele pleisters in Masterchef na afloop van de croque al te begrijpen.

De volgende stap was het bakken van de soesjes. Mijn broertje keek me aanbiddend aan toen ik zei dat ik zelf soesjes maakte, maar toen ik uitlegde hoe makkelijk het eigenlijk is, snapte hij het wel.

Voor de vulling maakte ik een creme patissier, banketbakkersroom. Maar omdat ik gewoon ook maar zo gewoon vind, heb ik er lavendelroom en chocolade room van gemaakt. Big mistake voor een eerste keer! Hou je gewoon aan het recept! Als de constructie dan mislukt, klopt de smaak in ieder geval. Nu was de lavendelroom echt te lavendelig en in combinatie met alle suiker en karamel was alles gewoon een beetje te zoet. Zelfs voor mij. Niet meer doen dus!


Nadat de vulling is opgesteven en de soesjes zijn afgekoeld, kun je ze vullen. Ook dat viel niet mee. Ik had vanwege het grote aantal vul- en spuit acties uit het recept besloten wegwerpzakken te gebruiken. Die zijn dus van heel dun plastic waardoor je de toet nooit van zn lang zal ze leven in de soes gestopt krijgt. Alles zat er dus onder en de vulling zat vooral aan de buitenkant van de soesjes.

Daarna dip je de soesjes in de karamel en laat ze hard worden. Sommige haal je nog even door de glitter suiker, gewoon voor de leuk. En daar kwamen de tweede ronde blaren om de hoek kijken. Volgende keer maak ik grotere soesjes, want als ze zo klein zijn krijg je ze nooit in de karamel gedoopt zonder je vingers te branden. En gekookte suiker is nog heter dan kokend water (en dat is al heet!). Na drie verbrande vingers was ook deze stap afgerond. Vervolgens plak je de soesjes aan elkaar tegen een ingevette vorm. So far, so good.

Alleen dan moet de toren van de vorm af, en op de bodem. En daar ging het mis. De hele boel stortte in. Met karamel plakte ik de te dikke bovenkant in elkaar en zette die op de ingestorte bende. Voor de vorm gingen er nog wat eetbare glitters over heen, die had ik tenslotte gekocht. De gesponnen suiker heb ik maar overgeslagen, ik had genoeg blaren.





Ik ben heel blij dat ik hem een keer heb geprobeerd, maar ben wel een beetje teleurgesteld over het resultaat. Gelukkig was de rest van het kerstdiner wel onwijs lekker!

Missisippi mudpie met lavendelslagroom

Voor mijn vriendinnetje heb ik het afgelopen jaar nogal wat aansterk- en comfortfood gemaakt. Daar wordt zij heel blij van. Ik word blij dat ik weer lekkere dingen mag koken zonder 100 km te hoeven rennen om niet dik te worden. Duidelijk gevalletje win-win-win, aangezien ik natuurlijk wel moet voorproeven.

Voor deze keer had ik de mississippi mud pie op het programma staan. In mijn hoofd zie ik dat schitterend versierde taarten voor me en beland met een enorme klap terug op de grond. Al mijn taarten zijn lelijk of mooi voor 'door een kleuter gemaakt'. Dat neemt niet weg dat ze goddelijk smaken en dat is toch we lhet belangrijkste. De missisippi mudpie zou worden opgeleukt met lavendelslagroom en fijne vlindertjes en glitters. In mijn fantasie dan dus he...

Het is nu het seizoen van sinten, pieten en kerstfrutsels. Vlinders zijn nergens te bekennen. Gelukkig nog een achtergebleven pakje met paarse bloemetjes kunnen scoren. De zilveren glitter suiker kwam niet zo mooi uit de verf als gehoopt, maar zag er in het potje al wel gezellig uit. En voorpret is ook belangrijk!

Toen de lavendelslagroom. Als je taart nog 2 dagen mooi moet blijven, wil je geen kleffe uitgezakte toefjes zien. Dus ik in het cupcake kookboek van mijn collega zoeken hoe zij toch die mooie toefjes maken. Boterceme met chocolade. Omdat de taart zelf al een halve overdosis chocolade was wilde ik er echt een roomtoef van maken. Daarom de botercreme en stijf geslagen lavendelslagroom gemixt. In mijn angst om uitlopende slagroom te hebben, heb ik hem overklopt (denk ik). Want toen ik de room uit de spuitzak op de taart aanbracht, liep er vocht uit mijn korrelige toefjes. Niet het meest smakelijke gezicht ooit, maar de smaak was wel prima.

Volgende keer dus botercreme met lavendel met witte chocola proberen, of een zakje klopvast in de slagroom.

Kip Hawai

Kip met zoetzure saus, wie houdt er niet van? Bijna iedereen toch? Alleen vind ik die pakjes en potten niet zo lekker. Slijmerige saus, met heel veel suiker, zout en andere smaakversterkers. Eenvoudige oplossing: Zelf ananas grillen in de pan, kip bakken met een uitje, knoflook, wat gember, tomaatjes en verse boontjes. En voila, de gezonde variant ligt op je bord

 

Stoofvlees met doperwten-muntpuree

Ik ben helemaal niet dol op winter. Ik heb structureel koude handen en ijsvoeten; ongeacht de dikte van mijn schoenen, sokken en pantoffels. Waar ik wel dol op ben is winters eten. Zoals stoofvlees. Ik heb al stoofvlees gemaakt met allerlei soorten bier, baastogne koeken, appelstroop en rode wijn. In het assortiment nu ook stoofvlees in witte wijn. Op z'n Frans, dus ook met cognac. Verder wortel, ui, spekjes, tomaat ,champignons, kruiden en witte wijn dus.

Op mijn werk sta ik bekend als 'nogal-van-de-structuur' en ook in de keuken pak ik het georganiseerd aan. Alle ingredienten op het aanrecht voor ik begin, zodat ik zeker weet dat ik alles in huis heb. Halverwege is er niets meer te zien van orde en structuur. Dan lijkt de keuken wel ontploft. alles wat ik heb gebruik staat dan op het aanrecht, voor als ik het nog een keer nodig heb. Gelukkig is het resultaat meestal wel zo dat manlief de rotzooi snel vergeet.

 

En als je dit toch onder je neus krijgt als avondeten, mag je ook niet klagen, al zeg ik het zelf. Bij het stoofvlees een puree van doperwten en munt met wat zwart himalaya zout voor de kleur. Zelf nu ik net gegeten heb, krijg ik eigenlijk al weer trek als ik hier naar kijk...

Viva Afrika

Voor mijn vrijgezellenfeest hebben mijn vriendinnen me meegenomen naar Viva Afrika. Aangezien wij op onze wereldreis Afrika overslaan, vonden zij dat we dat continent dan maar in Nederland moesten meenemen. Ik ben echt dol op het eten daar. Lekker met je handen eten en samen delen. Hoef je tenminste niet met borden te schuiven, want zo gaat het meestal als ik neit kan kiezen:-)
Het restaurant is lekker kitch aangekleed met zebra motieven, tijgerprintjes en aaibaar materiaal. Thuis moet ik er niet aan denken, maar hier past het prima!

Ook leuk bij Viva Afrika: de cocktail workshop. Met toch wat dames die de bob waren, heb ik toch iets te veel cocktails naar binnen gegoten, maar ja ze waren ook zo lekker!

Heb je dus een keertje zin om uit eten te gaan, maar geen zin in weer pizza, chinees of sate, ga dan eens naar Viva Afrika op de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam

Avocadosalade met geporcheerd ei

Ik heb wel eens ergens gehoord dat als je op een onbewoond eiland zit en alleen maar avocado's eet, je maar 1 of 2 voedingsstoffen mist. Als je dan lekker in Nederland zit en een salade met avocado eet, voel je je toch meteen in en in gezond? Ik in ieder geval wel! En daarnaast vind ik avocado ook gewoon heel lekker.

Met wat fijn gesneden komkommer, paprika, sla, pijnboompitjes, limoen of citroensap en natuurlijk parmazaanse kaas, want een salade zonder kaas is geen salade! Wat is daar dan altijd heel lekker bij vind, is een gepocheerd ei. Lekker zacht zodat de dooier als een dressing over je bord stroomt. Dat lijkt altijd heel makkelijk op tv. Nou niks is minder waar! Ik kan draaikolken maken tot ik een ons weeg, mijn ei blijft de hele pan door waaieren. Een trucje om een mooier gevormd ei te produceren dan ik hier gedaan heb:

Neem een klein bakje en doe daar een goed stuk huishoudfolie in. Vet de folie in zodat je ei niet plakt (heb ik natuurlijk al meegemaakt). Doe je ei er in, knoop dicht zodat je een klein zakje krijgt en pocheer je ei zo. Openknippen boven je bord en voila: een keurig rond gepocheerd ei!

Kopersvoordeel

Hoewel deze blog natuurlijk over mijn passie voor eten gaat, mag ik vast ook wel een keertje schrijven over iets anders dat mij bezighoudt. Namelijk: het verkopen van ons huis voor we op wereldreis gaan. Nou ja, eigenlijk houdt de wereldreis mij vooral bezig en is het verkopen van ons huis een 'noodzakelijk kwaad'.

 

Om toch ons best te doen om ons huis te verkopen, doen wij mee met de Unieke Open Huizen dag die onze makelaar op touw gezet heeft. Kom dus op 8 december kijken, breng een bod uit en bespaar enorm op de overdrachtsbelasting en taxatie/ keuring. Ik zou het heel jammer vinden als ik voor nix bloemen koop, alles spik en span schoonmaak en misschien zelfs een lekker ruikende taart in de oven zet. (oh toch een beetje koken...)

Paddenstoelenragout

Een heerlijk en makkelijk voorgerecht! Paddenstoelen bakken, kruiden er bij (zout, peper, peterselie en wat je zelf lekker vindt). Een bechamel achtige saus door de paddenstoelen. Blaadje bladerdeeg er op en afbakken maar. Ziet er hartstikke leuk uit in zo'n pannetje en je kunt het goed van te voren klaar maken zodat je met je gasten kunt tafelen. Want dat is toch wel het gezelligst.

Pasta bolognese

Zoals je misschien nog weet, heb ik van de zomer anderhalve kilo parmazaanse kaas gered. Hoewel ik dol ben op parmazaanse kaas, gebruik ik er nu ook weer niet zo veel van. En van een paar krullen op je pasta loopt het ook niet storm. Dat maakt de kaas er niet minder lekker om!

Zoals hier, bij de pasta bolognese. Ik gooi in de saus eigenlijk alles wat ik voor handen heb. Voor de saus had ik deze keer tomaten, paprika, wortel en knoflook onder de gril gezet. In de koekenpan gehakt, ui en champignons gebakken. De gepureerde gegrilde groenten er bij, lekker veel basilicum, zout en peper en natuurlijk afmaken met parmazaanse kaas!

Ratatouille

De ratatouille uit mijn Franse kookboek, ja hij blijft terug komen en nee ik heb nog lang niet alles gemaakt, kost je even wat tijd, maar dan heb je ook wat. Namelijk een heerlijke groente schotel met knapperige groenten, romige tomatensaus en zoveel vitaminen dat ieder griepvirus gillend wegrent. Nou ja dat laatste verzin ik er dan maar bij. Heerlijk met rijst en een vegaburger. Gewoon omdat ik niet elke dag vlees hoef te eten...

Ballotine van kip

In diverse kookprogramma's zie ik koks aan de gang gaan met Ballotine van kip. En ik zou ik niet zijn, als ik dat niet ook zou willen proberen. Men neme een kipfileetje. Snij hem open en leg hem op een lekker groot stuk plasticfolie. Vul de kip met wat je lekker vindt. Ik heb er zout, peper, peterselie, kruidenkaas en citroenrasp in gedaan. Rol de kip op en pak hem in als een soort toffee. Zorg dat ie helemaal waterdicht is, goed dichtgeknoopt en niet te veel lucht bevat.

Dit pakketje kook je ongeveer 15 minuten. Daarna maak je hem open. Als het goed is, is ie redelijk dichtgeplakt door het koken. Bak dit rolletje vervolgens (zonder het folie!) tot je een mooi bruin korstje hebt. Snij de kip in plakjes en leg mooi op je bord.

Ik heb hier aardappeltjes uit de oven, gesmoorde en gegratineerde spruitjes en een boter-citroen-jus bij de kip gegeten. Het lijkt heel ingewikkeld en fancy, maar het valt reuze mee!

Witte chocolade mousse

Een tijdje geleden heb ik bij een etentje een witte chocolade mousse met frambozenijs gegeten. Dat smaakte naar meer!  Toen ik zaterdag zelf een etentje verzorgde, ging ik ook aan de slag. Het recept had ik gelukkig gekregen, dus dat hielp wel.

IJs maken zonder ijsmachine valt niet mee, dat heb ik voor het gemak maar niet gedaan. Het frisse van de frambozen was wel heel lekker bij de mousse, dus daar bedacht ik wat anders op. In kookprogramma's had ik al een paar keer gelatineblokjes met fruit smaak gezien en dat leek mij een heel goed idee bij de chocolade mousse.

We hadden dus romig en zoet van de mousse, fris van de gelatineblokjes en tot slot lekker knapperig van de zelfgemaakte kletskop. Ik vond het een waardige afsluiter na de beef wellington.

Beef wellington

Een klassieker van de bovenste plank. Ik heb Gordon Ramsey al zo vaak uit zijn plaat zien gaan in Hell's kitchen als de Wellingtons weer eens verpest waren, wat ik wel heel nieuwsgierig werd. Hij bleef het immers maar op de kaart zetten. Met zijn tweetjes beef wellington eten, is een beetje onhandig. Je moet er wel een gelegenheid voor hebben. Gisteren was het zo ver. We gingen eten met de oppas voor onze dikke Joep. 

Ik had me al de hele week zitten verkneukelen op het menu, want ik ging eindelijk beef Wellington, of Boeuf en croute zoals de fransen het noemen, klaar maken. Vol goede moed ging ik naar de keurslager voor een stuk van 750 gram. De slager wilde precies weten wat ik er mee ging doen, zodat hij een goed stuk van dat 'toch wel prijzige stuk vlees' kon afsnijden. Het stuk was schitterend! De rekening alleen wat minder. Met een stalen gezicht rekende ik 55 euro af en vroeg me onderweg naar huis af hoef ik dat in godsnaam thuis ging vertellen... Gelukkig hielp een plaatje van dit supermooie beestje wel voor de schrik.

Daarna de ossenhaas aangebraden en af laten koelen. Tegelijkertijd zette ik de saus vast op. De sauce ragout paste er goed bij volgens het recept, dus die ging ik maken. Vier uur lang stond de pan met bouillon, botjes, levertjes, wortel, port, ui en zout en peper te pruttelen. Om vlak voor het eten, toen de saus nog opgewarmd moest worden en dus dik was geworden door de gelei uit de botten, heel oneerbiedig pindasaus genoemd te worden. Ik ben zelf echt geen fan van lever en snap ook niet hoe mensen zo enthousiast kunnen worden van kippenlevertjes. Ik was dolblij dat de saus niet echt naar lever smaakte en ik de levertjes na vier uur gewoon weg kon gooien. Maar niet voordat ik een stukje had geproefd en besloot dat ik het echt niet te eten vind.

Maar goed, het vlees dus gebraden en afgekoeld. De duxelles gemaakt (dat zijn heel fijn gesneden uien en champignons die je smoort in boter en afblust met port) voor om het vlees heen. Mijn laatste actie was het maken van het deeg voor eromheen. Volgens het kookboek kon het ook met bladerdeeg, maar de schrijvers gaven de voorkeur aan brioche deeg. Tja en ik ga dus geen 50 euro vlees in bladerdeeg stoppen als brioche beter is. Het nadeel was dat ik het recept niet helemaal goed gelezen had en er om 3 uur achter kwam dat ik niet genoeg bloem had, en het deeg nog minstens vier uur moest rijzen... Als een gek naar de Plus, deeg maken en hopen dat het snel ging rijzen.

Het laatste stukje werk was het rollen van het deeg, het vlees er in, insmeren met duxelles en dan helemaal inpakken. Beetje ei er overheen voor de glans en dan moet de oven zijn werk doen en is het eindresultaat spannend. Want hoe zal ie er uitzien als we het deeg open snijden... Godzijdank was het vlees precies goed, het deeg lekker knapperig van buiten en van binnen mooi gaar. Weer een klassieker die ik in mijn lijstje van 'lekkere dingen die ik heb gemaakt' kan opnemen.

Lavendel pana cotta met nectarine saus

Ik heb al eerder een lavendel pana cotta gemaakt. Volgens het recept moest er perziksaus bij. Dat leek mij niet lekker. Maar zonder saus miste er wat. Ik dus chocolade saus erbij gemaakt, maar dat was ook romig en vrij zwaar. Uiteindelijk toch de vruchtensaus gemaakt. En dat was precies wat er bij moest! Tja, ze maken die recepten natuurlijk niet voor niets...

Klavertje vier in Hekelingen

Afgelopen zaterdag gingen wij ter ere van de verjaardag van Henk uit eten. Hij koos eeterij Klavertje Vier in Hekelingen. Een lekker druk eetcafe met een goede kaart. Naast de gewone gerechten staan er ook wat meer bijzondere dingen op de kaart. Zoals kangaroe biefstuk. Het eten ziet er mooi opgemaakt uit, niet met enorme bulten sla om je bord op te vullen en te verbloemen dat er eigenlijk maar heel weinig van het gene je besteld hebt op je bord ligt.

De akkoestiek is niet heel geweldig, dus als het druk is is het erg rumoerig. Maar voor niet te veel geld, kun je er heerlijk eten en dat is toch wel heel belangrijk. Oh ja, en je moet er voor naar Hekelingen. Geen probleem als je in de omgeving Spijkenisse woont, anders moet je er een stukje voor rijden:-)

Courgettesoep met zalm

Allereerst: geen paniek, deze soep met bijbehorende zalm heb ik ruim voor zalm-gate gemaakt! Ik ben een groot fan van soepjes. Je kunt ze makkelijk maken en met een klein beetje extra moeite kun je heel bijzonder maken. Deze courgettesoep is vrij simpel: courgette koken in visbouillon. Uitje met knoflook fruiten en in de courgette pan. Dit mengsel gooi je in de blender, eventueel met wat kruidenkaas, slag- of zure room en wat zout en peper.

Om de soep te pimpen kun je er mooie reepjes gerookte zalm opleggen, wat schijfjes gegrilde courgette, wat uitgebakken uitjes en een parmazaanse kaas koekje. Ziet er toch meteen uit als een feestje?

Citroenrisotto met pangafilet

Ik heb al eerder geschreven dat ik van risotto hou. Met paddestoelen, met gorgonzola, peer en walnoot, met asperges, noem maar op. En omdat ik ook van probeersels hou, heb ik risotto met citroen gemaakt. De makkelijkste risotto tot nu toe kan ik wel zeggen, maar ook erg lekker.

En omdat mijn vaste mee-eter altijd klaagt dat hij geen vlees (of vis) krijgt bij de risotto, heb ik deze keer een pangafilet gepaneerd en gebakken voor erbij.

Baking soda

In de categorie exotische ingredienten deze keer Baking soda. Ook wel zuiveringszout. Ook wel natriumbicarbonaat.

 

Je kunt het gebruiken ...

• om je tanden te poetsen (schijnen ze heel wit van te worden)
• als deodorant (tja ik weet het niet zo)
• ter vervanging van bakpoeder in gerechten
• om de zuurgraad van bijvoorbeeld rabarber te verlagen
• en nog veel meer, google maar eens! 

Ik kreeg pas van mijn vader een lekkere bos rabarber mee. Mijn moeder zei dat ik daar echt kalk in moest gebruiken, omdat het anders zou bijten in het glazuur van mijn tanden. Ik naar de drogist; geen kalk. Ik naar de tuinen; geen kalk. Wel calcium tabletten die ik zou kunnen vijzelen. Daar had ik dus geen zin in. Een ander idee was calciumbicarbonaat, dat gebruikte die mevrouw zelf vaak. Toen viel mijn kwartje, dat had ik gewoon in de kast staan!

En zo rij je de hele stad door voor iets wat je al hebt. De rest van de rabarber is kinderspel. Snij de rabarber in stukjes, flinke schep suiker er bij (scheppen trouwens meestal), klein beetje water, mespuntje kalk / baking soda / zuiveringszout en koken tot het uit elkaar valt.

Le succes

Om te vieren dat wij getrouwd zijn en omdat mijn collega's suckers voor taart zijn, heb ik mijn Franse kookboek weer tevoorschijn getoverd. Het recept voor le succes, ja zo heet ie echt, is 4 pagina's lang. Dat zag ik wel als een uitdaging:-)

Le succes is een taart met drie lagen merengue waarin amandelen zijn verwerkt. Tussen de lagen zit een botercreme op basis van een custard (als je toch dooiers over hebt, waarom niet) met een praline van gekarameliseerde amandelen. De chocolade creme bovenop is gemaakt van de custard, maar zonder praline en met chocola.

Op de een of andere manier krijg ik mijn vullingen niet stijf genoeg. Deze keer ging het denk ik mis bij de creme anglaise (custard). Je moet je eierdooiers met suiker en melk verhitten tot het gaat binden. Maar het mag niet te heet worden, want dan gaat je dooier koken en krijg je roerei in de creme. Ik heb dat al een keer meegemaakt met een bavarois die in je mond voelde als brinta. Sindsdien ben ik huiverig voor custard en laat hem blijkbaar niet heet genoeg worden.

Ook le glorieux (op deze blog bekend als het lekkerste misbaksel ooit) stond in een voetenbad van niet stijf geworden boter creme. En zowel le succes als le glorieux smaakten fantastisch. Maar toch ga ik meer oefenen met creme anglaises maken, want het moet toch een keer lukken...

Bruidstaart

Op 1 oktober gaan mijn lieve sous-chef en ik trouwen. Wat eerst een puur administratieve handeling zou zijn, is inmiddels uitgegroeid tot een waar mini-feest. Op zaterdag 15 september werd ik dan ook verrast door een invasie van vriendinnen (en moeder en GBF) voor een vrijgezellenfeest.

Hoe ze het gedaan hebben weet ik niet, maar ze hebben precies het feest georganiseerd dat bij mij paste zonder dat ik er van af wist! Het middagprogramma bestond uit het maken van een heuse bruidstaart. De cake was al gebakken, maar wij hebben hem gevuld en versierd. Het resultaat is een geweldige roze taart van drie lagen met bling, strikken en bloemen. Hij ziet er uit om op te vreten, en dat gaan we dus ook doen op 1 oktober. Hij staat nu in de diepvries op ons te wachten. Volgende week hoor je hoe lekker de taart was, maar voor nu: een voorproefje

Het zwarte schaap

De afgelopen weken ben ik op vakantie geweest, en heb ik veel uit gegeten. En dus weinig gekookt. Tel daar wat drukte bij op, en dan heb je zo maar ineens weken niet geblogd. Ik ga nu beginnen met het een beetje goed maken.

Gisteren heb ik gegeten in Groningen, met mijn paps. Op aanraden van broerlief, zijn we naar Het Zwarte Schaap gegaan. Een eetcafe net iets buiten het centrum, aan de gracht. Leuke sfeer, lekkere biertjes en super lekker eten! Ik had tongrolletjes gevult met spinazi en gerookte zalm met hollandaise saus. Om je vingers bij op te eten! Paps had een zeebaars die ook tot de laatste snipper werd verslonden. Mijn toetje was een huisgemaakte tiramisu en hij had een weckpotje met vanille ijs en chocolade saus. Je proefde de echte boter, echte slagroom en de liefde die in het eten zat.

Ongeveer rollend zijn we teruggegaan naar het station om in ons hotelletje in Bedum op bed te ploffen. Als je dus een keer in Groningen bent, ga zeker eten bij het zwarte schaap, wij doen dat in ieder geval wel:-)

Tapas - zo veel mogelijkheden

Wat ik zo lekker vind aan tapas, is dat je heel veel verschillende dingetjes kunt maken en lekker lang aan tafel kunt zitten smikkelen. Je kunt het zo makkelijk of zo moeilijk maken als je zelf wil. Bij mij staat er altijd wel een schaal met koude hapjes op tafel. Geitenkaas, olijfjes, serranoham, chorizo, meloen, dat soort werk. Heel makkelijk maar wel gewoon super lekker als je goede ingredienten koopt. Leg ze mooi neer op een bord of schaal en je ziet er al meteen uit als topchef:-)

Vaak probeer ik ook een nieuw gerechtje. Zoals deze gehaktballetjes in amandelsaus. En stiekem maak ik er dan te veel en stop ik de rest in de vriezer voor een andere keer. sstt niet doorvertellen...

Mijn geredde kaas

Als echte eetfanaat, werd ik heel verdrietig van de Parmazaanse kaas die in Italie weggegooid zou worden na de aardbeving. Toen ik hoorde van www.red-een-kaas.nl meldde ik me meteen aan om anderhalve kilo te redden. Vorige week was het zo ver en kon ik de kaas ophalen. De komende weken eten wij dus salade met parmazaanse kaas, pasta met parmazaanse kaas, risotto met parmazaanse kaas en alles waar je het nog meer op kunt doen:-)
Het eerste wat ik heb gemaakt was een pastasalade met de leuke gekleurde pastavormpjes van mijn kerstpakket. Daarin gegrilde groente, op het bord een streepje olijvenpasta en er over citroen-olijfolie en dus parmazaanse kaas. Lekker!

Gina in Leidschendam

Met een huidige en 1 oud collega ga ik een paar keer per jaar ergens wat eten. Gisteren gingen we voor de 2e keer naar Gina in Leidschendam. Heerlijk op het terras, aan de vijver met een pizza. De prijs is gemiddeld, niet te hoog en ook niet spotgoedkoop. Maar daar staat tegenover dat het eten ook wel echt lekker is. Als je pasta met zalm bestelt, krijg je een berg zalm en niet van die lullige snippertjes. Mijn pizza was echt enorm groot, dunne boden, knapperige rand.

Kortom, als je een keer in de buurt bent, je kunt er gratis parkeren en de winkels zitten naast de deur als je er een meidenuitje van wil maken:-)

Appelmoes met tijm

Ik had de fruitschaal vol liggen met appels die rijp waren en wat doe je daar dan mee? Juist appelmoes maken! Lekker Hollandse appelmoes, maar dan met een bijzonder tintje. Uit de vriezer haalde ik een bakje met couscous met groente die eigenlijk nog een beetje extra nodig heeft. Normaal gesproken is ie onderdeel van een maaltijd met kip ofzo, maar die is natuurlijk wel opgegaan.

De oplossing: beetje amandelschaafsel roosteren in de koekenpan, appelcompote met tijm en wat verse peterselie. En voila, je hebt ineens weer een feestje op je bord. En couscous met zeven groenten en appel-tijmcompote klinkt ook wel beter dan appelmoes met tijm:-)

Vis-stoof-soep

Sinds kort hebben wij 24kitchen op de digitale ontvanger. Zelfs voor mij is 24 uur per dag kookprogramma's kijken een beetje veel. Mijn favoriete chef is Peter Goossens van Het Hof van Cleve. Een restaurant met zo veel sterren dat je een half maandsalaris kwijt bent voor een maaltijd (of heet dat anders als je er sterren bij hebt?). Later als ik groot ben en niet meer aan het sparen voor onze wereldreis, wil ik daar nog een keer eten. Peter laat klassieke Franse gerechten zien, compleet met ontzettend aandoenlijk Belgisch taalgebruik en een enorme passie voor de ingredienten.

Maar terug naar 24kitchen. Een ander programma is Grenzeloos koken. Daarin gaan verschillende koks aan de slag met gerechten uit hun geboorteland, of het land waar hun familie vandaan komt. Nadia en Merijn laten Arabische gerechten zien. Hartstikke leuk en lekker, maar dan blijkt toch weer dat presenteren een vak is. Deze twee bakvissen zitten vooral te kleppen over hun leuke snoepreisjes, maken veel inside jokes die alleen zij zelf begrijpen en gooien van alles in de pan. Ja lekker als je ff vertelt wat je doet, in plaats van je vakantieverhalen te delen. Zij zijn dus duidelijk niet mijn favorieten. Desondanks heb ik wel een van hun recepten gemaakt, want dat leek me gewoon heel lekker.

Het recept kun je hier vinden, dat is net zo makkelijk als wanneer ik het in ga zitten tikken. Deze maaltijdsoep / stoofschotel is echt heel lekker en ook nog eens calorie-verantwoord. Meer van dit soort gerechten en ik zou bijna de Franse hoeveelheden boter afzweren. Bijna dan he...

Amandeltaart

Mijn collega ging dit voorjaar op vakantie naar Italie. Zij maakt graag cupcakes, dus ik zei dat ze dan eens moest kijken naar amandelmeel. Bij Masterchef Australie maken ze daar vaak taartjes mee en hier is het lastig te vinden. We zochten het woord voor amandelmeel op en ze vertrok.

Nu vind ik dat je op vakantie niet aan je werk moet denken. Maar als je geassocieerd wordt met lekker eten, kan het net. In een klein streekwinkeltje zag ze zakjes meel en dacht aan mij. In mijn kast staat nu een pak maismeel uit Italie. Maar wat maak je eigenlijk met maismeel? Nou, amandeltaart! Toch een soort amandelmeel-achtig resultaat.

Van maismeel wordt de structuur iets grover en de taart iets minder smeuig. In het recept stond daarom sinaasappelsiroop voor er bij. Bij gebrek aan sinaasappel, maakte ik citroensiroop (amandelspijs is tenslotte ook gemaakt van amandel en citroen en dus een goeie combi). Siroop meenemen naar je werk is toch altijd tricky dus ik heb het er gewoon over heen gegooid in de taartvorm. Volgende keer doe ik weer de siroop er over heen, maar geef ik er ook slagroom bij want dat heeft ie wel nodig.

Kijk hier als je het ook wil proberen.

Chocoladeballetjes

Wil je trakteren op je werk, maar heb je geen zin om veel geld uit te geven of uren in de keuken te staan? Probeer dan deze chocoladeballetjes eens. Smelt de boter in de pan, doe de melk erbij. Roer cacao, suiker, vanillesuiker en kokos er door. Als laatste roer je de havermout er door. Deze brij rol je dan in balletjes die je door de kokos rolt. Als je ze in de koelkast zet, stolt de boter en worden ze stevig.

1/2 kop boter
1/2 kop melk
1 zakje vanille suiker
1/2 kop suiker
1/2 kop kokos
1/2 kop cacao
3 koppen havermout
kokos om in te rollen

Zomer menu

Tja ik zie dat ik heel weinig geblogd heb afgelopen week. Even terug denkend weet ik ook weer waarom. Het is te warm om echt fanatiek te eten en al helemaal om te koken. Maar goed, ik zie dat het weer weer minder wordt, dus het komt met mijn blog vast wel weer goed.

Inktvisjes

Ik ben dol op inktvis. Meestal koop ik een of twee middelmaatjes. Je hebt dan best wat tentakels en veel inktvisringen. Moet je ze wel zelf schoonmaken. Losse ringen zijn natuurlijk ook een optie.
Deze keer besloot ik om hele kleintjes te kopen. Die verkopen ze dus niet schoongemaakt en ik weet nu waarom! Bij die kleine inktvissen krijg je het bot er niet goed uit. Het is zo dun dat het breekt en zo dun dat je het bijna niet voelt als je echt er uit probeert te pulken. Maar wel zo aanwezig dat het voelt alsof je een plasticzakje in je mond stop als je het er niet uit gekregen hebt.
Bij wijze van proef heb ik er 2 gevuld en gestoofd. Het vullen aan sich was al lastig, omdat ze niet zo groot waren. Als ze gebakken en gesmoord zijn, zijn ze ook nog eens gekrompen tot half formaat. Ik had dus twee ieniemienie inktvisjes na anderhalf uur. En ze waren niet bijzonder lekker. Dus dat doen we gewoon niet meer. Maar het was wel weer een leuk experiment.

Salade met bietjes uit eigen tuin

Mijn vader heeft een volkstuin. Dat zul je inmiddels wel begrepen hebben. In die tuin groeien dus bietjes. Met bietjes kun je van alles. Een van mijn favorieten is de salade met worteltjes, geitenkaas, passievruchtenazijn en pijnboompitjes. Omdat mijn eten toch vaak op een bord gekwakt lijkt in plaats van professioneel met liefde opgediend, heb ik de salade op 2 manieren opgemaakt. Maar ja, mooi opdienen betekent vaak veel ruimte over laten op je bord, en ik hou gewoon van lekker veel eten. Misschien dat dat het is...

3x basis

De basis voor heel veel lekkers is bouillon. Runder-, kippen- en visbouillon. Vorige week was bijna alles op, dus ik naar de markt voor wortels, bleekslederij, soepkip, tijm en runderbotten. Na 2 middagjes pruttelen, inkoken, afkoelen en in blokjes invriezen was de vriezer vol. Tevreden zakte ik neer op de bank. En toen belde mijn vader dat hij onderweg was met kilo's vis na het vader-zoon uitje.
Ik dus op zoek naar extra vriesruimte bij mijn nichtje, die gelukkig om de hoek woont en pizza opgegeten. Nu zit alles er in en kan ik weer vooruit met kokkerellen.

Wil je ook bouillon maken? Vries het dan in ijsblokjes-bakjes in. Dan kun je steeds zoveel pakken als je nodig hebt. En om ruimte te besparen kun je het flink inkoken.

Visburgers

In het kader van de vader-zoon-dag gingen mijn vader en broer een dag vissen op zee. Rond 19.00 uur kreeg ik al bericht dat er vis onderweg was. Volgeladen met zo'n 50 kilo vis stond mijn paps een paar uur later voor de deur. Omdat ik zo laat echt geen zin meer had in vis fileren, stopten de man en ik alles in een plastic tas met daaromheen een vuilniszak en vertrokken naar bed. Zondagmorgen begon ik vol goede moed aan het fileren van de vis. Zes kabeljauws en drie steenwolken. De graten, koppen en vellen werden omgetoverd tot visbouillon. De filet ging voor een deel de vriezer in.



Hoeveel leuke dingen kun je nu bedenken met kabeljauw? Iedere week gebakken visje met worteltjes is ook zo suf. Mijn eerste plannetje was om visburgers te maken. Vis in de keukenmachine, citroen, peterselie, uitje, paneermeel, zout en peper en aan de slag net als met gehakt. Beetje parmazaan er over, op een broodje, bordje salade en smullen maar!

Risotto met ...

Risotto. Als je het te veel roert wordt het een grote smurrie-brei. Als je het niet roert, een soort pannenkoek die zit vastgekoekt op de bodem van he pan. Kortom, een best wel gevoelig projectje. Maar oh zo lekker! Je kunt er ook gewoon van alles ingooien, wat er maar in het seizoen is. Deze tijd van het jaar is bijvoorbeeld ideaal voor risotto met asperges. Beetje ui smoren in boter. Risotto meebakken en dan de risotto garen in het kookvocht van de asperges. Uiteraard afmaken met wat zout, peper en parmazaanse kaas.

Een andere goede optie is de risotto met paddestoelen. Bij de toko heb ik een enorme zak gedroogde paddestoelen gekocht. Die zijn honderd keer goedkoper dan de excellent zakjes bij de appie. En of je nou echt het verschil proeft tussen een Chinese en een Italiaanse paddestoel... De paddestoel dus, weken in kokend water, uitknijpen en het vocht gebruiken om de risotto in te garen. Ook weer de boter en uitjes om mee te beginnen en op het laatst gebakken champignons of ander paddestoelen er door heen. Kan bijna niet misgaan!

Geroosterde aubergine

Voor een massala van geroosterde aubergine, moest ik dus aubergines roosteren. De eerste keer dat ik dit recept maakt, deed ik de onder de gil in de oven. Toen vond ik massala maar zo-zo. In het recept stond wel: rooster de aubergine in de gaspit. Dat durfde ik eigenlijk gewoon niet aan. Maar na het zien van allerlei in gaspitten geroosterde groenten in kookprogramma's, ging ik het toch proberen.

Met een grote BBQ-pen erin om te kunnen draaien leg je de aubergine gewoon op je fornuis. Beetje draaien; beetje schuiven, want de aubergine is langer dan mijn gaspit breed is. Het duurt wel even voor je aubergine helemaal klaar is. Er komt dan allemaal stoom uit de onderkant, er komen zwarte 'blaren' op en het topje verbrandt een beetje. Daarna laat je ze goed afkoelen, pelt het vel er af en prakt de aubergine in stukjes. En voila, een heerlijke rooksmaak in de aubergine-pasta. Kun je ook lekkere smeerseltjes voor op je stokbrood van maken. Je moet alleen daarna je formuis helemaal schoonmaken, maar dat heb ik er wel voor over!

Eerstelingen en sla met beestjes

Met vaderdag hebben we van alles uit eigen tuin en van eigen vangst gegeten. Ik, die helemaal niet van aardappelen hou, heb zitten smikkelen van de eerstelingen. In de tas-voor-thuis zaten dus ook aardappelen en sla. Bij de sla was het advies: wassen in zout water en heeeeel goed naspoelen als je niet niet ook direct aan je eiwitten wil komen. Ik dus alle blaadjes met de hand en afzonderlijk gewassen. Manlief had echter heel veel beestjes in zijn sla. Na mijn "dat is gewoon gemalen peper" kreeg ik een vuile blik en als antwoord "peper heeft geen pootjes!" Tot zo ver de biologische sla. Ik heb overigens gewoon mijn bord leeggegeten en genegeerd dat er beestjes in konden zitten.

De eerstelingen waren ook een verhaal apart. We durfden allebei niet toe te geven dat we geen idee hadden hoe je aardappelen moet schrappen. Gelukkig is er Google en kom je er zo ook achter. Ik dus de aardappeltjes in een bak water, goed schoonmaken en met een schuursponsje het velletje eraf poetsen. Gelukkig waren ze bij mij bijna net zo lekker als bij mijn vader, want ik kon natuurlijk niet zeggen dat 'deze aardappelen gewoon niet goed waren', die smoes gebruik ik meestal wel. (Wel dom van mij om er nu een blog over te schrijven die ook door mijn vader wordt gelezen maar ja, het is wel een leuk verhaal)