Chocolade taartje met frambozen en lavendelslagroom

Nog een masterchef Australië recept. Een chocoladetaartje met lavendelslagroom. Eigenlijk heel simpel. Je bakt een bodem. Smelt chocolade met slagroom en een beetje boter. Chocola op de bodem. En dan is je taartje al klaar. Framboosjes er bij op het bord. Ook geen hogere wiskunde. Voor de lavendelslagroom doe je suiker en lavendel in de vijzel. Flink roeren zodat de smaak van de lavendel in de suiker trekt. Zeef de suiker en je hebt lavendelsuiker. Maak daar je slagroom mee en je exotische culinair klinkende toetje is klaar!

Envelopjes met linzen

Bij de Turkse supermarkt verkopen ze heel dun deeg, soort filo deeg maar dan niet bevroren. Ze lijken nog het meest op hele dunne en hele grote tortilla's. Ik had geprobeerd om er perentaartjes mee te maken, maar dat was niet echt een succes. Dit deeg schreeuwt om meer vet en frituurachtige activiteiten.

Tijdens een kookworkshop maakte de dame die het voor deed met het grootste gemak de lekkerste envelop-achtige snacks. Met dat in mijn achterhoofd, pakte ik ingredienten uit mijn voorraadkast en koelkast. Knoflook, uien, linzen, wortel, bleekselderij, chili peper, kurkuma, komijn en nog veel meer bij elkaar in de pan en gaar koken. Snij het deeg in stroken van ongeveer 10cm, dan de driehoekjes een paar keer omslaan en in de olie bakken.

Ik vond het best een spannend experiment, zeker omdat mijn voorbeeld al bijna een jaar geleden zo lekker was. Gelukkig heb ik de jury weer overtuigd en werd de oliebollengeur in huis me direct vergeven!

Lemon cheesecake

Voor zijn verjaardag wilde de sous-chef graag een lemon cheesecake. Ik op zoek naar een recept. Lang leve smulweb zeg ik dan altijd. Na een heleboel recepten te hebben gelezen en vergeleken, een uitgekozen. Eigenwijs als ik ben, volg ik dan niet het hele recept, maar wel een deel. De bodem heb ik zelf gemaakt met gemalen koekjes, amandel essence, boter en even bakken in de oven. Daarna de vulling er op, en die ook in de oven. 

Een cheesecake moet heel lang (anderhalf uur) op lage temperatuur. Ik had intussen een beetje haast gekregen, omdat er ook andere dingen op het programma stonden. In de haast nog wel bakpapier onder de taartbodem gedaan, maar vergeten de randen in te vetten. Het gevolg: Een grote T in de taart... Bij het afkoelen krimpt je taart een beetje. En als ie dan vastgeplakt zit aan de zijkant, trekt hij zichzelf kapot. Gelukkig smaakte de taart prima, en als je de stukjes een beetje slim snijdt, zie je er niets van. Maar de volgende keer ga ik mijn tip van de dag wel volgen en braaf de hele vorm goed invetten.

Walnotentaart

Bas, de vriend van mijn nichtje was vorige week jarig. Vandaag is de visite uitgenodigd om het nieuwe jaar Bas te vieren. Nu hebben Bas en Mirjam een kleine man, die al hun tijd op eet. Daar komt mijn talent dan weer om de hoek zeilen. Geen kado met een strik, maar een walnoottaart voor de visite. Scheelt hen een hoop gedoe, en ik kan me uitleven, zonder uit te dijen omdat we weer een hele taart op moeten eten.

Op de walnoottaart moesten gekaramelliseerde noten. Eitje zou je denken, maar ik heb toch een haat-liefde verhouding met karamel. Ik vind het heerlijk maar bij mij lukt het toch niet zo als op het plaatje. Ook deze keer, vijf juweeltjes die op de taart zijn beland, en een stapel misbaksels die ik blijkbaar te vroeg in de karamel had gedaan. Waardoor ze niet gekaramelliseerd waren, maar gewoon een suikerlaag hadden. Van de rest van de karamel heb ik een praline gemaakt. Dat is dan wel simpel. Noten hakken, karamel er over gieten, hard worden en kapot maken.

Zie hier de misbaksels

Tortellini met spruitjes

In het blaadje van de PLUS vond ik een recept voor tortellini met spruitjes. Een nogal vreemde combinatie vond ik. Een goede reden om het eens te proberen. Ik ben altijd al een pasta-fan geweest, en wat minder een aardappel-fan. Voor mij is dit dus ideaal. Wel veel gezonde groente, maar niet de suffe gekookte aardappelen. Dit gerecht is ook nog eens heel simpel te maken. Spekjes bakken, spruiten en tortellini met kaasvulling koken. Even bij elkaar in de koekenpan, geraspte kaas erover en klaar!

Echte Vietnamese loempia's

Op 24 januari schreef ik al over Vietnamees eten. Aangestoken door mijn eigen goede idee, ben ik maar weer eens Vietnamese loempia's gaan maken. Het is heel simpel, heel fris en je hebt ook nog het idee dat je heel gezond aan het snacken bent.

Hoe werkt het? Eerst leg je alle ingredienten klaar op een bord, en daarna maak je de loempiaatjes aan de lopende band. Wat er in gaat kun je zelf bepalen, ik heb er het volgende in gedaan:

• hele dunne gekookte rijstnoedels
• tauge
• bosui
• gember
• koriander
• munt

Je kunt er natuurlijk ook garnalen, wortel, komkommer of wat je zelf wil in doen. Als je alles hebt klaarliggen, week je het rijstpapier kort in water en rolt de loempia's. Op het pakje staat meestal wel hoe het moet:-)

In de toko verkopen ze echt honderden soorten soja saus. Ik kwam toevallig een flesje Vietnamese saus tegen. Een milde variant van de vissaus waar het hele land naar ruikt en dus heel geschikt voor de Hollandse smaak- en reukorganen. En omdat ze niet gebakken zijn, kun je zonder je schuldig te voelen dippen tot je er bij neervalt!

Pate'tje?

Toen mijn nichtje op vakantie ging naar Frankrijk, logeerde het harige monster met de naam Dibbes bij ons. Vergeleken met onze eigen rode Joep, is Dibbes echt wel een katje om zonder handschoenen aan te pakken. Helemaal geen moeite dus. Toch kregen wij na afloop een aardigheidje. Omdat ze mijn voorliefde voor eten en avontuurlijkheid inmiddels wel kennen, kregen wij 3 blikjes van de locale markt.

Zelfs ik heb er best wat moed voor moeten verzamelen om ze open te maken. De minst spannende heet pate de campagne. Op een zondagmiddag, met een toastje op de bank zittend, besloot ik de uitdaging aan te gaan en de eerste open te maken. Mijn eerste associatie met vlees uit blik is toch kattenvoer, ik kan er niets aan doen. De eerste blik in het blik, bleef ook 'kattenvoer'. 

Beetje schudden, komt er een grote klont vlees, met vet uit zetten. Als je hem doorsnijd blijkt het gelukkig gewoon soort Ardenner pate te zijn. Een beetje zout naar mijn smaak, maar prima te doen met een biertje of een wijntje. De volgende keer ga ik het pate'tje wel schoonsnijden, want het oog wil toch ook wat. Het ene blik dat ik nu nog over heb, bevat eend en varken (zou moeten kunnen). Het andere heet pate de tete. Mijn Frans is niet zo heel best, maar zelfs ik weet wat dat betekent: Hoofden pate. Daar ga ik dus nog even moed voor verzamelen... 

Indiaas feestje

Vorig jaar werd ik 30. Voor sommigen een grote drempel, voor mij een reden voor een feetje. Een Indiaas feestje. Ik nodigde al mijn familie en vrienden uit voor een Indiaas buffet. Natuurlijk had ik alle recepten al eens geprobeerd. Er waren ook al wat gerechten afgevallen trouwens. De uiteindelijke selectie was, zoals met het meeste Indiase eten heel veel werk, maar goed te doen. Gestructureerd als ik ben (soms op het neurotische af hoor) had ik alle ingrediënten en boodschappen in xls staan. Dus een groot rondje langs de Makro, de markt op de Binnenrotte, de toko's bij de Kruiskade en gewoon de Appie. Met een behangtafel, een rol papier-kleed, en wat warmhoudschalen, tover je ineens een profi buffet in je woonkamer. Het resultaat zie je hier, met de trotse chefkok en sous-chef!

Wat heb ik gemaakt? 

• Drie sauzen: tomaten chutney met dadels en rozijnen, ananas raita en een appelchutney met gember en knoflook. De laatste was groot favoriet van oma, die kon er niet afblijven.
• Samosas, dan stinkt je hele huis wel naar oliebollen maar ze zijn het waard!
• Kip curry en kip korma. Voor de kip korma gebruik ik altijd het stap-voor-stap-recept uit de Allerhande. Zonder potjes en pakjes, niet te ingewikkeld en erg lekker.
• Palak paneer, gekruide spinazie met zelfgemaakte witte kaas.
• Mung dal, kleine groene linzen, met gember, peper en andere kruiden.
• Biryani, zoetige rijst met kruiden en rundvlees en gewoon witte rijst.
• Natuurlijk konden de toetjes niet ontbreken. Ook daar waren er drie van, gewoon omdat ik niet kon kiezen. Een broodpudding met rozenwater, rijstpudding en yoghurt met saffraan en noten.

Clafoutis

Clafoutis is een traditioneel Frans nagerecht. Het is een soort vruchtenpannenkoek uit de oven, uiteraard met drank. Ik heb er een gemaakt met appel, kaneel en calvados en een met peer en cognac. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe je zo'n ding nu netjes opdient. Omdat je het beslag eerst kort moet bakken zodat de onderkant gaar wordt, heb ik hem in een tajine gemaakt. Die kan op het fornuis en in de oven. Maar moet je hem dan omkeren op een bord (werd een enorme bende en niet heel representatief) of moet je hem met schaal en al op tafel zetten (minder rommelig maar lastig opscheppen)? Of had ik hem gewoon in de koekenpan moeten maken en die in de oven zetten?

Mijn mee-eters waren het er over eens: clafoutis met appel is favoriet, de peervariant was wat flauw. Ik ga hem zeker nog eens proberen, maar dan in de koekenpan, meer tarte tatin-achtig. En met kersen, want zo is ie eigenlijk bedoeld.