Surinaamse spinazie

In mijn miniquiches voor kerst moest spinazie. Ik naar de markt voor verse spinazie. Bij de Surinaamse kraam hadden ze Surinaamse spinazie. Enorme bladeren! Je kunt er zowat een peuter in een bloemenpak op zetten een een foto van maken. Ik heb die in stukjes gesneden en klaargemaakt zoals gewone spinazie. Het is iets harder en iets bitterder, maar zeker lekker!

Een beetje van Julia Child en een beetje van mezelf

Men neme een recept voor sinaasappelmousse, een grote voorliefde voor citroentoetjes en dus een beetje eigen inbreng. Met citroen in plaats van sinaasappel; limoncello in plaats van cointreau en mascarpone in plaats van slagroom. Het resultaat, een ijskoude citroenmousse om je vingers bij op te eten. En een lekker glaasje limoncello...

1900 in Den Haag

Gisteren ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer in Den Haag wezen eten en wel bij 1900 op de Maliestraat. Een heel klein wijnbarretje met maximaal 30 plekken, uiteraard hele fijne wijn en een super keuken. Bij de borrel kregen we focaccia met citroenroom en zalm en een spinaziequiche met pijnboompitjes. Das nog eens andere koek dan bitterballen en pinda's.

Het eten werd geserveerd op een tikkie oudbollig servies, wit met gouden randjes waarvan het dessin trouwens ook verschilde per persoon. Wat in die borden geserveerd werd, was trouwens de moeite waard! Het voorgerecht was een gemengde salade met een in serranoham gewikkelde verse vijg, vers stokbrood (en dan niet die euroshopper broodjes maar echt lekker stokbrood!) en gezouten boter. Feestje!

Daarna had ik de zalm besteld, de andere optie was scharrelkip. De zalm was lekker gebakken, met pesto, groene asperges en gegrilde trostomaatjes. Met de hele tafel (10 personen) kregen we 2 grote schalen met gekruide krieltjes. Het was een lekkere hoeveelheid, waardoor ik nog een goed plekje over had voor het toetje; een citroentaart met merengue.

Nu ben ik groot fan van citroentaart zoals je al hebt kunnen lezen. Merengue vind ik al snel weeïg worden, dus een dikke laag is aan mij niet besteed. Het heel zure citroenlaagje eronder had die dikke laag merengue wel nodig. Kortom, zeker een met liefde en handgemaakt toetje (in tegenstelling tot de kant en klare rommel die je soms krijgt) maar niet echt mijn cup of tea, zeg maar.

Al met al kan ik 1900 op de Maliestraat aan iedereen aanbevelen voor een knus etentje met een fijne portie "cuddle on a plate" zoals ze dat bij Masterchef UK zo mooi noemen.

Citroen-amandeltaart deel 2

Komend weekend ga ik de citroen-amandeltaart van een paar weken geleden weer maken. Nu met de garnering er op in plaats van er in, want ik heb het hele recept gelezen:-)

Boeuff Bourgignon

Het is een franse klassieker en ik ben er dol op! Op z'n Nederlands gewoon suddervlees met spekjes, wijn en champignons. Ik had best vaak dat mijn vlees ondanks de vlamverdeler aanbrandde. Dat is toch altijd jammer. Deze keer heb ik mijn pan gewoon in de oven gezet. Niet alleen brandt het dan niet aan, maar je vlees wordt er ook nog eens supermals van! En let natuurlijk wel op als je de pan oppakt dat je dat niet zonder handschoen of pannenlap doet. Dat lesje heb ik vorige week al geleerd.

Feestje!

Mijn nichtje Mirjam is dol op lekker eten, en dan ook vaak gretig afnemer van restjes of overproductie uit mijn keuken. Maandag is ze jarig en ze wilde graag een etentje met haar vriendinnen om het te vieren. Met een kleine man, werk en opleiding werd dat alleen wat lastig te organiseren. Mijn verjaardagskado was dus dat ik het eten verzorgde. Zij blij, ik blij.

Gisteren aten we

• gevulde portobello met geitenkaas en spekjes
• lasagna met verse pasta (uiteraard) en risotto met gorgonzola, peer en walnoot
• zucotto, soort straciatella mousse

Mirjam heeft voor vandaag ook nog te eten, want natuurlijk had ik over, en ik kan lekker weer een nieuwe voorraad eten voor onszelf maken. Inmiddels staat de boeuff bourgignon in de oven te stoven en dat vind ik ook altijd een feestje:-)

Champignonsoep

Soep. Met soep kun je alle kanten op; een kleine kom als voorgerecht, een mini glaasje voor je amuse of gewoon een lekker groot bord met een broodje erbij als avondeten. De dames van de kunst van het koken hebben echt tientallen soepen in hun kookboek opgenomen. Sommigen meer werk dan anderen.

Ik heb al de mediteraanse tomatensoep gemaakt, die was heel lekker, maar ook veel werk. Met veel stappen, ontvelde tomaten en lange prutteltijd. De aardappel-prei soep was de makkelijkste tot nu toe. aardappel en prei koken, pureren en dat is het zo ongeveer. De romige champignonsoep zit daar net tussenin, steeltjes eerst meekoken met de bouillon, zeven, hoedjes smoren en meekoken. Met op het laatst nog de toevoeging van eierdooiers en slagroom om hem te binden en romig te maken.

Tip
Als je iets warms gaat binden met eierdooiers, zoals dus deze soep maar ook bij toetjes komt het wel voor, doe dan eerst een klein beetje warme vloeistof bij je eiermengsel. Goed roeren en als het verdund en opgewarmd is, doe je het in de pan er bij. Het mag daarna ook niet meer koken! Zo voorkom je dat je roerei krijgt. Mijn eerste bavarois, vorig jaar kerst, heeft dat meegemaakt. Het was een soort van brinta bavarois geworden. De smaak was goed, maar het voelt toch niet zo fijn in je mond.

Ik zeg wel heel stoer mijn eerste bavarois, maar een tweede is er nog niet gekomen. En deze kerst komt ie er ook niet. Dan staat er een veiliger toetje op het programma...

Au!

Vandaag had ik weer kookdag. Op het menu stonden kipfilet met champignon-roomsaus, met boter gesmoorde boontjes en risotto. De kipfilet heet in het Frans Supreme, klinkt toch beter dan fileetje. Die besprenkel je met citroensap, zout en peper en dan de oven in. Handig als je een Le Creuset pan hebt, die ook in de oven kan. Jammer als je vergeet dat die pan in de oven heeft gestaan als je de saus af wil maken. Ik heb dus nu het handvat van mijn pan in mn hand staan...

Het eten was wel echt super lekker en ook niet eens heel veel werk. Het stond in een half uurtje op tafel en ik hoefde er niet veel aan te doen. De risotto ging op voor mij heel nieuwe wijze in de oven in plaats van in de pan. Dat is pas makkelijk! Je bakt de uitjes in boter, rijst erbij en beetje roeren, bouillon er in, roeren en dan de boel in de oven 20 minuutjes en klaar! Die hou ik er zeker in, en de lap op de handgreep van de hete pan, want mn handje doet wel echt zeer!

Trio'tje van vis

Ik hou best wel van vis, maar niet van heel vissige vis. Vissige vis? Ja bijvoorbeeld tonijn uit blik, dat vind ik niet te eten, veel te vissig. Voor mijn trio van vis had ik zalm uit blik nodig. Ben ik ook geen fan van, maar ik dacht, laat ik het eens proberen. Uit het grote boek selecteerde ik:

• Zalmmousse (variant op de kippenlevermousse die toch echt een brug te ver is voor mij) 
• Zalmsoufflé (tja eigenlijk alles is lekker als soufflé toch?)
• Garnaal in aspic (gewoon omdat het me lachen leek om te maken)

Spelende vrouw wat heeft u nu geleerd?

Zalm uit blik is inderdaad heel vissig en niet helemaal mijn ding, maar in de zalmmousse niet overheersend aanwezig. In de soufflé ook niet, maar dat kwam doordat ik met mijn weeshuizenpudding in mijn achterhoofd het recept gehalveerd had. Behalve het eiwit dus. De soufflé was daardoor niet zo vissig en ik weet niet of ik twee keer zo veel vis er in net zo lekker had gevonden. 

De aspic blijft echt een lollig dingetje. Ook deze was eigenlijk bedoeld met kippenlever, die ik dus had vervangen voor een garnaaltje. Ik vind het er heel leuk uit zien, zo'n doorzichtig bubbeltje met een garnaal er in. En het smaakt eigenlijk ook heel goed, ook al verwacht je een soort van kwal in je mond te stoppen. De verhouding aspic-garnaal kan iets beter, maar deze is zeker voor herhaling vatbaar.

Maat houden, toetje voor een weeshuis

Charlotte Malakoff au chocolat, een mooie Franse naam voor amandelpudding met chocola en lange vingers. In het recept staat dan dat het voor 8-10 personen is. De Franse keuken bestaat toch vaak uit liflafjes en kleine beetjes in heel veel gangen? Nou dat dacht ik dus wel...

Vol goede moed begon ik aan het recept. We zijn best wel zoetekouwen en kennen ook nog wel wat vrijwilligers om ons te helpen als we er mee blijven zitten. 8-10 personen in Franse porties, dat konden we wel hebben. Tot ik alle ingrediënten had gemengd en met liters pudding zat. Gelukkig had ik ook belachelijk veel lange vingers gekocht en kon ik schaal na schaal bekleden en opvullen.

De charlotte is zeker voor herhaling vatbaar. Het doet me denken aan een tiramisu, maar dan op z'n Frans. En het ziet er ook nog eens heel professioneel uit!

Tarte aux citron en aux amandes

Op pagina 9 van mijn "de kunst van het koken" geven de auteurs het volgende aan: 'Wij adviseren u met nadruk om altijd eerst het hele recept te lezen, hoeveel kookervaring u ook heeft, zelfs als u het gerecht kent.' Ik heb dat gelezen, gedacht 'goed idee!' en begon vervolgens gewoon aan het recept voor de amandelcitroentaart.

 En ook ik liep er halverwege tegenaan dat ik niet vooruit had gelezen en gooide de garnering in de vulling van de taart. Omdat ik toch niets meer kon veranderen heb ik de taart gewoon afgemaakt op mijn manier en ik kan je vertellen dat de citroenschilletjes iets minder gekarameliseerd en in de vulling in plaats van erop ook uitstekend smaken! Zoals mijn vader zei: 'Nee ik hoef niets meer te drinken, maar nog een stukje van die taart....'

De bodem is nog steeds niet wat ie op alle plaatjes is en zou moeten zijn, maar mijn zanddeeg is al minder dramatisch dan de eerste keren dat ik het geprobeerd heb. Ik denk niet dat zanddeeg en ik beste vrienden zullen worden, maar ik ben best tevreden over de samenwerking deze keer.

Eten met vrienden

Gisteren ben ik na het werk gaan eten bij Grandcafe Vrienden in het bruisende centrum van Zoetermeer. Vrienden is een gezellig klein tentje met een heel fijne kaart en erg vriendelijke bediening. Leuk aan hun concept is dat ze een tiental gerechtjes van €8,50 op de kaart hebben staan. Zo kun je toch een aantal gangen eten zonder te ontploffen.

Ik heb de rundercarpaccio genomen, gewoon omdat ik dat altijd lekker vind. De mosterddressing was voor mij een beetje veel, maar ik hou ook gewoon van de pure smaak van het vlees. Mijn tweede gang was een creme brulee van geitenkaas, op een stukje roggebrood met rabarber en rucola. Het werd leuk geserveerd op een langwerpig bordje en was precies genoeg. Op de rekening staat handgeschreven: Fijne avond en bedankt met de namen van mensen die die avond hebben gewerkt. Dat soort kleine dingetjes maken je avond net dat beetje bijzonderder.

Op de kaart staan nog veel meer gerechten die ik nog wel eens wil proberen. Volgende keer eet ik weer met vrienden bij Vrienden!

Restjes

Voor veel gerechten heb je een beetje van dit en een snufje van dat nodig. Het gevolg dat je met restjes blijft zitten. Zeker als het wat bijzondere ingrediënten zijn vind ik het altijd lastig om daar iets mee te verzinnen. Wat ik dan vaak doe is op receptensites zoals de site van AH of Smulweb zoeken op ingrediënt.
Heb je bijvoorbeeld een toetje gemaakt met eierdooiers en zit je met eiwitten opgescheept, zoek dan gewoon op eitwit en maak er een cake van. Eiwitten kun je trouwens ook invriezen als je al genoeg zoetigheid op hebt voor een week, al zal mij dat niet snel gebeuren.

Ik wil lekker eten!

Herman den Blijker heeft een wedstrijd op zijn site. De winnaar mag een jaar lang, iedere 2 weken eten in zijn restaurant. Dat wil ik natuurlijk ook! Ik heb mijn filmpje vandaag gedownload en wil winnen. Stem je op mij? (5 sterren dus he)

Gebakken zalm met hollandaise saus en sinaasappelsouffle toe

Aangezien het grote Franse kookboek binnen is, ben ik vandaag lekker aan de slag gegaan. Met de zalm in de aanbieding bij de AH, was de keuze snel gemaakt. Iets met zalm. Blijkbaar eten Fransen vooral tong en heel weinig zalm. Dan maar zelf de zalm in de grillpan en er goede saus voor erbij zoeken.
Een hollandaise saus met visfumet zou goed bij vis passen. Voor visfumet, moet je visbouillon inkoken.
En met de koude tijd voor de deur, is de aanvoer van snoekbaars gestagneerd. Geen probleem, op de markt kun je ook koppen kopen. Het is dan wel altijd een verrassing wat je krijgt. Deze keer een kabeljauw en een gruwelijk lelijk uitziende tronie, die van een zeeduivel bleek te zijn. Ik begrijp waarom die zo heet!

Dan de hollandaisesaus saus. Dat had ik nog nooit gemaakt en bij masterchef gaan ze nogal eens mis. Bij mij lukte die gelukkig in 1 keer. En als je even niet denkt aan de hoeveelheden boter die er in gaan, en hoeveel rondjes je moet hardlopen om niet vadsig te worden, is het puur genieten. Met in boter gesmoorde wortelen en gebakken aardappelen een feestje.

Soufflé maken is eigenlijk niet zo moeilijk, en wel heel lekker! Gewoon beginnen met een basisrecept is natuurlijk niet spannend genoeg voor mij. Ik heb dus meteen maar een sinaasappelsoufflé gemaakt. Komt die cointreau ook nog eens uit de kast.

Mijn eerste echte kennismaking met mijn Kunst van het koken-kookboek zit er dus op. En ik kan je vertellen dat het naar meer smaakt! Morgen ga ik een quiche maken, zonder bladerdeeg uit een pakje uiteraard en maandag staat een mediterraanse tomatensoep op het menu.

De pot schaft deze week...

Uit het grote Indiase kookboek maak ik woensdag weer 6 gerechten. Met z'n tweeën kun je daar heerlijk van smikkelen. Of je kunt zelf twee dagen lekker makkelijk eten. Op het menu staat:

• Verse zelfgemaakte kip curry. Met verschillende kruiden, onder andere gember, knoflook, kaneel en rozenwater. 
• Zoete yoghurtsaus (raita) met ananas, komijn en peper. Lekker om kruidige Indiase gerechten te neutraliseren. 
• Een chutney van curryblaadjes en kokos die heel lekker is bij de citroenrijst die ook op het menu staat.
• Als groente maak ik een gele dal (linzen stoofpot) en een curry met doperwten en champignons.

Heb je ook trek gekregen? Bestel dat via mijn webtaurant op www.tweetjemee.nl.

Pumpkin pie

Hoewel ik helemaal geen fan ben van herfst en winter, hou ik wel van de seizoensproducten die daar bij horen. Paddenstoelen, pompoenen, aubergines en courgettes, de markt ligt er vol mee. Na het herhaalde grote succes van de carrot cakes, heeft nu de pumpkin pie zijn intrede gedaan. Je moet er wel even de tijd voor nemen, maar dan heb je ook wat!

Ik heb wel wat ruzie gehad met het deeg, dat moest ik uitrollen tussen 2 vellen bakpapier. Op zich heel slim, dan zit niet heel je keuken onder het deeg. Helaas bleef het ook heel fanatiek aan het bakpapier vast zitten. Met wat kunst en vliegwerk heb ik toch genoeg deeg in mijn vorm weten te krijgen om een taartbodem te bakken. De zijkant is niet helemaal wat ie zou moeten zijn, maar hij smaakt prima. Taartje om bij weg te dromen (met je ogen dicht eten dus).

Pandanpasta

In toko's kom je vaak ingrediënten tegen waarvan je denk "Wat moet ik daar nou mee?" Een zo'n exotisch ingrediënt kende ik van Masterchef Australie. Pandanpasta. Zij maakten er een pandan chifon cake mee. En die zag er zo lekker uit, dat ik bij mijn eerstvolgende bezoek aan de toko meteen ook een flesje meenam. Als een kind zo blij met mijn kleine flesje groene smurrie en Chinese opschriften huppelde ik naar huis.

Pandanpasta zit in een klein flesje en is heel chemisch groen. Pandanpasta wordt gemaakt van het blad van een boom die lijkt op een palmboom. Het ruikt en smaakt een beetje als nootachtige vanille. Van een heel klein beetje, wordt alles heel erg groen. Hetgeen je aan het koken bent, je keuken (als je mijn motoriek hebt) en je vingers. Je moet dus wel een beetje opletten, als je tenminste niet heel je keuken opnieuw wil verven of gewoon van groene vlekken houdt.

Op internet ging ik op zoek naar een recept voor een pandan chifon cake en zie hier het resultaat.

Popelen

Een tijdje geleden zag ik op tv de film July & Julia. Over Julia Child de eerste dame die de Cordon bleu opleiding in Parijs deed en July Powell die baalde van haar werk bij een klantenservice en besloot alle recepten uit het kookboek van Julia Child te gaan maken.

Nu heb ik in mijn kast al heel veel en heel mooie kookboeken staan, maar deze bleef kriebelen. Hij was in de herdruk zeiden ze in de boekwinkel, maar hij zou deze week binnenkomen. Of ik het inkijkexemplaar even wilde zien. Maar natuurlijk wilde ik dat. En sinds vorige week kriebelt het nog meer. De verschijningsdatum was gisteren, maar ik heb nog geen e-mail dat mijn bestelde kookboek van bijna 1000 pagina's klassieke Franse gerechten binnen is. En ik zit weer als een klein kind dat wacht op sinterklaas te popelen!

Eerste blog

Ik heb jaren een blog gehad waarin ik schreef over kleine en grote ergernissen, verbazende dingen die ik tegenkwam of meemaakte en dingen die ik gewoon wilde vertellen. Na een mislukt migratietraject, heb ik besloten een nieuw blog te starten en wel over mijn passie, eten! Eigenlijk een mooie aanleiding voor verandering dus.
Mijn online restaurant (webtaurant) bij Tweetjemee.nl heette al "Eten wat de pot schaft", dus de keuze was snel gemaakt. In mijn webtaurant kun je regelmatig lekkere verse maaltijden bestellen. Ik zal ze dan ook hier publiceren voor de liefhebbers. Jammergenoeg kan ik niet heel vaak maaltijden posten, aangezien ik gewoon een "day-job" heb. Verhalen over mijn keukenavonturen schrijven kan ik makkelijker inpassen.
Dat ga ik dus doen. Verhalen over recepten, flaters, gouden tips, succesverhalen en aanrader-restaurants. Ik heb er zin in!