Tortellini met pompoen

Na een seizoen van zomergroenten, ben ik altijd blij als het weer herfst wordt. Lekker pompoen eten, paddenstoelen, spruitjes en boerenkool. Eerlijk is eerlijk, ik ben ook weer blij als de zomergroenten hun intrede weer doen volgend jaar. Maar dat is het mooie aan de natuur, toch?

Zoals je misschien wel weet, ben ik een groot liefhebber van zelf pasta maken. Zelfgemaakte pasta is onwijs lekker en ik heb echt wel lol in het zelf maken. Beetje kneden, dan met de pastamachine rollen en er iets van knutselen (ravioli, tortellini). Ik krijg er altijd weer een blij play-do-gevoel van. Ik probeer wel vaak nieuwe recepten uit, want op een gegeven moment is ook de ricotta-spinazie-vulling niet meer bijzonder.

Deze keer gebruikte in een recept van Ed Baines' kookboek Zest! Een heerlijke decadente vulling van geroosterde pompoen, pijnboompitten, mascarpone en ricotta. Inderdaad, het cholesterol vliegt je om de oren, maar het is het allemaal waard! Een eenvoudige saus van witte wijn, citroen en boter en klaar ben je. Het lijkt altijd heel weinig op je bord, maar pasta vult nog al. Ik ben in ieder geval nog nooit met honger naar bed gegaan na een bord pasta.

Tiramisu, maar dan anders

 

Mijn vader is al zo lang is me kan herinneren gek op rijstepap. Vroeger hadden mijn ouders een speciale rijstpap-kook-pan. Een raar blikken ding waar water tussen 2 wandjes zat. Een soort bain marie pan denk ik. Die heb ik niet, kan ik ook nergens vinden. Dus als iemand er een tegenkomt, laat het me weten! 

Maar goed, de rijstepap dus. Toen mijn paps pas kwam eten, stond er een rijstepap toetje op het menu. Op het pak van de dessertrijst stond een recept voor Hollandse tiramisu. Heel makkelijk, je kookt de rijst in melk, met vanille en suiker. Tussen de laagjes doe je kruidnootjes en een mengsel van amandel, suiker en kaneel. Past prima bij deze tijd van het jaar en deze eindigde niet als tiramisoep.

Risotto met groene asperge en citroen

The dish of death, zo noemen ze in veel kookprogramma's risotto. Omdat het zo vaak mislukt. Gewoon rustig pruttelen in je keuken, zonder tijdsdruk heb je echter weinig te vrezen. Met wat citroenrasp, -sap, groene asperges en natuurlijk Parmezaanse kaas.

 

Creme caramel

Als enorme liefhebber van klassiekers (het zijn niet voor niets klassiekers geworden denk ik dan) heb ik een mini bucketlist. Daarop staan klassiekers die ik graag nog een keer wil maken. Vrij hoog stond de creme caramel. Die ziet er op tv altijd zo mooi uit. Dus toen ik eters kreeg, stond de creme caramel op het menu.

Ouderwets is beter
Het is niet heel moeilijk om te maken. Tenminste, als je niet de nieuwerwetse kookspullen gebruikt. Ik heb namelijk vier porties in minipannetjes gemaakt en twee in een siliconenvorm. De siliconenvorm geleidt geen warmte (ofzo) en daardoor waren de creme caramels niet stijf geworden. Gewoon stenen of metalen bakjes dus!

Hoe doe je dat dan?
Je begint met het maken van de karamel. Gewoon suiker met water in een pan en wachten tot het bruin wordt. In ieder schaaltje giet je dan een klein laagje. Dat wordt meteen hard, maar het komt goed, echt! De creme bestaat uit kokende melk met vanille en eierdooiers met suiker. Voorzichtig de melk in de opgeklopte dooiers roeren en dan op de karamel. De bakjes in een laag kokend water zetten en dan in de oven om gaar te worden. Laat ze daarna opstijven in de koelkast.

Spannend
En dan wordt het spannend. Is de karamel echt gesmolten en zacht gebleven? Of heb ik straks een keiharde schijf op m'n toetje? Komt ie goed uit de vorm? Is hij niet te gaar en ei-ig van smaak? Is hij niet te zacht waardoor het vla is? Kortom, best een spannend moment als je de vorm omkeert op een bordje. Als dan de karamel over je puddinkje vloeit, is dat een heerlijk gevoel!

Dakakker

Er staat dus niets met #kak, maar dak-akker. Dat dat vast duidelijk is. Kak op een eetblog is ook een beetje vreemd, toch?

akker op het dak
In Rotterdam, vlakbij het Hofplein, staat het Schieblock. Een tamelijk lelijk gebouw waar allerlei creatieve bedrijfjes in huizen. Op het dak is een enorme daktuin te vinden. Nu het seizoen voor de meeste groenten en kruiden ten einde loopt, nog even snel een blik geworpen op dit leuke stadsinitiatief. En niet alleen een blik, tijdens het oogstfeest eind september kon ik ook een vorkje meeprikken.

Meer weten?
De dakakker is de bereiken via de luchtsingel. Ook een leuk initiatief trouwens. Je kunt de dakakker volgen op Facebook, Twitter en op hun eigen website. Je kunt regelmatig lekker dingen kopen en proeven op de dakakker, dus ik zou zeggen neem vooral eens een kijkje!

Taartje van suuz

Heel lekker eten, hoeft niet heel ingewikkeld te zijn. Dat heeft mijn vriendinnetje Suuz wel weer bewezen. Een superlekker taartje van bladerdeeg, tomaatjes, basilicum, knoflook, parmaham en geitenkaas. Gewoon plakje bladerdeeg als bodem, plak er een randje op en doe de rest in het midden. Daarna in de oven en klaar!