Runderwangen

Zoals je misschien weet, ben ik de uber-fan van Masterchef Australië. Van mijn vriendinnetje Suuz kreeg ik voor mijn verjaardag het kookboek van jurylid Matt Preston. Matt staat er om bekend een groot fan te zijn van lekker eten, maar niet super ingewikkelde gerechten te maken. Bij Masterchef staan regelmatig de runderwangen (beefcheeks, fantastisch woord!) op het menu. Hysterische reacties alom, dus dat moet ik dan ook proberen. Zo heb ik een hele lijst met gerechten en ingredienten die nog eens wil maken. Een soort kook-bucketlist.


Runderwangen kun je alleen halen bij de slager en die moet je bestellen. Anders worden ze niet van de kop gehaald. Zonde! De wangen zijn heerlijk mager en mals. Ze zien er wel een beetje vreemd uit. Niet netjes afgerond of overal even dik, zoals de runderlappen die je normaal gesproken gebruikt voor je suddervlees. Ik maakte het recept van Matt met wijn en mediterraanse kruiden speciaal voor oma. Oma is dol op draadjesvlees en helemaal als het voor haar gekookt wordt. De wangen zijn nadat je ze gestoofd hebt zo mals, dat je ze met een vork kunt 'snijden'. Superlekker met aardappelpuree en als mijn vader komt eten, wil die het ook proberen:-)

Wat geef je oma kado als ze 80 wordt?
Een etentje aan huis inclusief afwasservice en een potje rummikub

 

Saw dust pie

Nog een recept uit Amerika. Toen wij met onze camper strandden in Comfort, Texas hebben we vrienden gemaakt. Ik heb voor ze gekookt, wij hebben bij ze gelogeerd. Zij kregen een Sparta-voetbalshirt, ik een kookboek van het favoriete restaurant van de mannen. Het lievelingsrecept was de saw dust pie, zaagseltaart.

Ook niet heel ingewikkeld. Taartbodem maken. Kokos, gemalen koekjes, heel veel eiwit, suiker en walnoten door elkaar roeren en op de bodem storten. Je serveert hem met banaan en slagroom. Voor Amerikaanse begrippen een redelijk light taart. En ik vond hem lekker omdat hij niet schandalig zoet is, in tegenstelling tot de eerder genoemde fudge:-)

Tortellini met pompoen

Na een seizoen van zomergroenten, ben ik altijd blij als het weer herfst wordt. Lekker pompoen eten, paddenstoelen, spruitjes en boerenkool. Eerlijk is eerlijk, ik ben ook weer blij als de zomergroenten hun intrede weer doen volgend jaar. Maar dat is het mooie aan de natuur, toch?

Zoals je misschien wel weet, ben ik een groot liefhebber van zelf pasta maken. Zelfgemaakte pasta is onwijs lekker en ik heb echt wel lol in het zelf maken. Beetje kneden, dan met de pastamachine rollen en er iets van knutselen (ravioli, tortellini). Ik krijg er altijd weer een blij play-do-gevoel van. Ik probeer wel vaak nieuwe recepten uit, want op een gegeven moment is ook de ricotta-spinazie-vulling niet meer bijzonder.

Deze keer gebruikte in een recept van Ed Baines' kookboek Zest! Een heerlijke decadente vulling van geroosterde pompoen, pijnboompitten, mascarpone en ricotta. Inderdaad, het cholesterol vliegt je om de oren, maar het is het allemaal waard! Een eenvoudige saus van witte wijn, citroen en boter en klaar ben je. Het lijkt altijd heel weinig op je bord, maar pasta vult nog al. Ik ben in ieder geval nog nooit met honger naar bed gegaan na een bord pasta.

Hartige cake

Iedereen eet wel eens hartige taart. De quiche is immers behoorlijk populair. Soms zit er nog een kleuter in de waarom-fase in mijn hoofd. Ik vroeg me deze keer af waarom we nooit hartige cake eten. Een van mijn bijna 75 kookboeken is een cake-kookboek, dus die trok ik uit de kast.

Zoals de naam al doet vermoeden staan hier 50 recepten voor cake in. Het leuke er aan is dat er ook hartige recepten in staan. Tijdens de EHEC crisis heb ik hieruit de komkommer cake gemaakt omdat ik tegen komkommer weggooien was. Deze keer ging ik voor de gekonfijte tomaat en artisjok variant.

Het maken van cake is helemaal niet lastig (in tegenstelling tot het maken van je eigen quiche deeg) en je kunt ze vooruit maken als je bijvoorbeeld eters krijgt. En dan kun je ze ook nog in een leuk bakje serveren (bijvoorbeeld zo'n gezellig gekleurd mini-pannetje), een eenpersoonsportie bakken en op een bord doen of gewoon rustieke plakken snijden. Kortom, ik ben om!

Bollywood in Rotterdam

Mijn eerste Indiase kookboek, was het Bollywood kookboek dat ik kreeg omdat ik lid was van de boekenclub van de Novib. Ik had nog nooit Indiaas gekookt, behalve zo'n laf pakje van wereldmixen. Van de plaatjes werd ik zo blij dat ik het maar eens ging proberen. And the rest is history zeggen we dan...

Het leuke aan dit kookboek is dat het ook een leesboek is, en dat ik het kon gebruiken voor mijn Nederlandse lessen. Mijn student was een Indiase dame dus Bollywood sloot prima aan bij haar belevingswereld. Met de platen van de filmsterren oefenden we met lichaamsdelen, kledingstukken, kleren en relaties. Want zij wist me precies te vertellen wie het met wie deed, waar ze vandaan kwamen en of ze lief waren of niet.

Sommige recepten zijn vrij ingewikkeld en je moet je keukenkastje er wel echt voor uitbreiden als je voor het eerst Indiaas gaat koken. Verder vind ik het een multifunctioneel boek, met (ook niet onbelangrijk) erg lekker eten als resultaat.

SAS-en

Een tijdje geleden (nou ja, een paar jaar eigenlijk) hebben mijn vent en ik ge-sonja-bakkerd. Verschrikkelijk! Maar wel effectief. Tien kilo raakte ik kwijt met het eten van heel veel aardappelen, groente en een beetje vlees zonder sausjes, kaasjes etc. Ik was al geen fan van gekookte aardappelen, en dat is er niet beter van geworden.

Af en toe heb je tijdens het Sonja-bakkeren een SAS dag (Schijt Aan Sonja). Speciaal voor deze dagen is er het SAS-dag-kookboekje. Met de meest hilarische one-liners en recepten die al op je heupen gaan zitten als je het alleen maar leest. Dat zijn natuurlijk wel de lekkerste, met slagroom, chocola en boter. Gelukkig voor mij heb ik dit boekje pas ver na het Sonja-bakkeren gevonden anders was het nooit wat geworden met die 10 kilo.

Eindelijk, Peen & ui!

In december deed ik mee met de wedstrijd van Herman den Blijker. De hoofdprijs was een jaar lang eten in zijn restaurant in Rotterdam, dus dat zag ik wel zitten. Ik maakte mijn keukenprinsessenfilmpje en stuurde het in. Eind december kreeg ik te horen dat ik een gesigneerd kookboek van Herman had gewonnen.

Trappelend wachtte ik op de postbode en toen het ook nog echt winterweer werd, begon ik ongeduldig te worden. Na 3 mails afgelopen week maar eens gebeld naar de redactie van RTL. Alle correspondentie opgestuurd en sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van het kookboek Peen & ui. Iedereen bedankt voor het stemmen, ik laat zeker nog weten hoe de peen en ui combinaties gelukt zijn (of juist niet)

Anderhalve kilo Indiase recepten

Een van mijn favoriete kookboeken, is mijn enorme Indiase kookboek. Met meer dan 1000 recepten, zou ik bijna denken dat je alle Indiase gerechten er wel mee moet kunnen maken. Alhoewel, India is wel heel erg groot! En divers. India staat dan ook heel hoog op mijn vakantie-verlanglijstje.

Inmiddels ken ik van de meeste specerijen en ingrediënten ook de Engelse benaming, want het kookboek is in het Engels. Wat ik vooral heel leuk vind aan Indiaas koken, is dat het behoorlijk bewerkelijk is. Ik vind het heerlijk om mijn specerijen in de vijzel te malen, uien te snijden, knoflook te hakken en gember te raspen. Een ander voordeel is dat Indiaas koken niet duur is. Je hebt er een aantal basis specerijen voor nodig, maar als je die eenmaal hebt, zijn de overige dingen vaak goedkoop. Zoals rijst, linzen, ui, knoflook, gember, peper, tomaat. Heel veel recepten zijn ook vegetarisch, wat het ook goedkoper maakt. En een keertje wat minder of geen vlees is ook nog eens gezond.

Een piepklein nadeeltje van Indiaas eten: je moet altijd meer dan een gerecht maken. Alleen een dal (linzengerecht) is niet lekker. Daar wil je een curry, rijst, naanbrood, chutney of iets dergelijks bij. Meestal kook ik iets van vier gerechten, of als ik veel mee-eters heb meer. Je kunt eigenlijk alles invriezen en dus op een ander moment een andere combinatie uit je vriezer trekken. Hmm, nu ik dit zo aan het schrijven ben, heb ik er meteen weer zin in!

Popelen

Een tijdje geleden zag ik op tv de film July & Julia. Over Julia Child de eerste dame die de Cordon bleu opleiding in Parijs deed en July Powell die baalde van haar werk bij een klantenservice en besloot alle recepten uit het kookboek van Julia Child te gaan maken.

Nu heb ik in mijn kast al heel veel en heel mooie kookboeken staan, maar deze bleef kriebelen. Hij was in de herdruk zeiden ze in de boekwinkel, maar hij zou deze week binnenkomen. Of ik het inkijkexemplaar even wilde zien. Maar natuurlijk wilde ik dat. En sinds vorige week kriebelt het nog meer. De verschijningsdatum was gisteren, maar ik heb nog geen e-mail dat mijn bestelde kookboek van bijna 1000 pagina's klassieke Franse gerechten binnen is. En ik zit weer als een klein kind dat wacht op sinterklaas te popelen!