Om te vieren dat wij getrouwd zijn en omdat mijn collega's suckers voor taart zijn, heb ik mijn Franse kookboek weer tevoorschijn getoverd. Het recept voor le succes, ja zo heet ie echt, is 4 pagina's lang. Dat zag ik wel als een uitdaging:-)
Le succes is een taart met drie lagen merengue waarin amandelen zijn verwerkt. Tussen de lagen zit een botercreme op basis van een custard (als je toch dooiers over hebt, waarom niet) met een praline van gekarameliseerde amandelen. De chocolade creme bovenop is gemaakt van de custard, maar zonder praline en met chocola.
Op de een of andere manier krijg ik mijn vullingen niet stijf genoeg. Deze keer ging het denk ik mis bij de creme anglaise (custard). Je moet je eierdooiers met suiker en melk verhitten tot het gaat binden. Maar het mag niet te heet worden, want dan gaat je dooier koken en krijg je roerei in de creme. Ik heb dat al een keer meegemaakt met een bavarois die in je mond voelde als brinta. Sindsdien ben ik huiverig voor custard en laat hem blijkbaar niet heet genoeg worden.
Ook le glorieux (op deze blog bekend als het lekkerste misbaksel ooit) stond in een voetenbad van niet stijf geworden boter creme. En zowel le succes als le glorieux smaakten fantastisch. Maar toch ga ik meer oefenen met creme anglaises maken, want het moet toch een keer lukken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten