Ravioli met aubergine en tomatensaus

Zelf pasta maken vind ik altijd erg therapeutisch. Lekker kneden en draaien. Brings back memories, playdoh! Je kunt er alles in stoppen wat je lekker vindt. Deze keer heb ik een vulling van aubergine, ui en tomaat gemaakt. Erbij een saus van verse tomaten, dat is toch honderd keer beter dan uit een potje. En we moeten nu sowieso meer tomaten paprika eten aangezien de Russen zijn afgehaakt.

Zelf saus maken
Dat is dus helemaal niet moeilijk! Je ontvelt de tomaten en pureert ze. Ik heb hem nog gezeefd om de pitjes eruit te krijgen, maar dat hoeft niet. Dan een beetje suiker, zout en peper en een teentje knoflook en lekker laten pruttelen. Op het laatst wat basilicum er bij en klaar is Kees!

Als ik later groot ben...
... wil ik een keuken met en aanrechtblad waar ik mijn pastamachine goed aan kan vastmaken! Nu kan de la niet meer open als hij er staat en schiet hij vaak los bij gebrek aan grip. Zo ook deze keer. En jawel, de beugel viel natuurlijk niet op het enorme vloeroppervlak maar op mijn voet. En met mijn aanleg voor blauwe plekken krijg je dan dit:

Een volgende keer maak ik gewoon weer zelf mijn pasta, met schoenen aan dat wel, want het is toch wel verrekte lekker.

Hobo breakfast

Zodra Amerikanen gaan kamperen, wordt de (meestal bizar grote) BBQ als eerst geïnstalleerd, waarna er vuur gemaakt wordt in de bijna overal aanwezige vuurring. Voorzien van een handig rooster om je eten op te leggen, kun je altijd wel buiten koken. Als het niet regent tenminste. In Iowa hebben we geleerd om op het vuur te koken van onze redneck-vrienden.

Steve heeft zelfs een tripod om op te koken

Zwerversontbijt
Het eerste dat we geleerd hebben is het hobo-breakfast, oftewel het zwerversontbijt. Je moet dan trouwens geen honger hebben, want het duurt een paar uur voor je kunt eten. Wat je doet is het volgende. Maak een bakje van aluminiumfolie. Daar gooi je uien, aardappel in stukjes, eieren, knoflook, spek, hashbrown en heel veel kaas in. Maak het bakje weer dicht met nog veel meer aluminiumfolie en leg het pakketje boven het vuur. Af en toe draaien en na een uurtje of twee, afhankelijk van hoe heet je vuur is, heb je een fantastisch ontbijt.

Balkonbonen

Van mijn vriendinnetje Suuz hebben we bonenstekjes gekregen die zij met liefde in een kasje had laten opkomen. Omdat haar balkon op het noorden is, hebben wij ze geadopteerd. De eerste dag in de pot werden ze al ontdekt door poes Joep. Die is blijkbaar ook vegetariër, want hij heeft de halve plant opgegeten.

Wonder boven wonder zijn er vier planten bijgetrokken en hebben wij nu bonen! Het zijn er niet heel vele tegelijk, maar ze zijn een mooie toevoeging op een salade. Hoe luxe en heerlijk is dat, bonen die binnen vijf minuten van de plant af en in je pan zitten???

Restaurant De Engel

Terwijl, mijn meneer en ik, aan het genieten waren van een wereldreis, pasten mijn mama en haar meneer op onze Joep (dikke rode jeweetwel-kater). Ook als er problemen zouden zijn met de huurder (niet gebeurd) of de post (meer dan genoeg te doen), zouden zij daar een oplossing voor verzinnen. Al deze verantwoordelijkheid wilden we belonen. En wel met een etentje. Daar houden we zelf ook wel van.

Zomerstop
Het plan was om naar restaurant Kip te gaan. Daar hebben we al een keer gesmuld met ons tweetjes en dat wilden we best herhalen. Helaas was Kip gesloten wegens vakantie. Die zelfde boodschap kwamen we ook tegen op de websites van een heleboel andere Franse restaurants in de buurt. Uiteindelijk vonden we restaurant De Engel op de Eendrachtsweg. Website om van te watertanden en open!

Hemels gegeten
De chef en de sous-chef waren met zijn tweetjes. Naast het klaarmaken van heerlijk eten, verzorgden ze ook de bediening. Wat ik dan weer heel leuk vind. Zo kun je de mensen die je lekkere eten klaarmaken meteen vertellen wat je er van vindt. Een gazpacho van geroosterde groenten, huisgerookte zalm met gamba en zomerse couscous, sukade met aardappeltjes en groenten en natuurlijk een heerlijke jus. Als afsluiter een creme brulee, vanille ijs met praline en aardbeien. Kortom, wij hebben genoten!

Heel blij met mijn voorgerecht

Nog een overeenkomst
Chef Lars en ik hebben nog iets gemeenschappelijk. Hij heeft meegedaan met een kookprogramma van Herman den Blijker en gewonnen. Ik heb meegedaan met de 'passie voor eten' van Herman (daar heb ik het filmpje van de keukenprinses voor gemaakt). Voor mij geen hoofdprijs, maar wel een mooi gesigneerd kookboek en natuurlijk een heleboel pret met het maken van het filmpje.

De keukenprinses in actie

Nieuw-Zeelandse spinazie

In de kas van mijn papa groeit de Nieuw-Zeelandse spinazie als de spreekwoordelijke kool. Zelf zou ik niet bedacht hebben dat het een eetbaar plantje was als je het zo ziet. Maar omdat het in de kas stond en ik de instructie had gehad 'me klem te eten aan spinazie omdat het zo hard groeit' heb ik een heleboel van deze plantjes afgeknipt en mee naar huis genomen.

Je bent even bezig om alle blaadjes er af te trekken, maar dan heb je wel wat. Deze spinazie slinkt minder dan gewone en blijft wat steviger. Je hebt dus zowaar een prakkie om op te kouwen. Er moet wel wat meer zout in, want het smaakt minder sterk dan de gewone spinazie. Even goed wassen, want zo vers van het land en onbespoten komen er wel eens lifters mee.

Oh ja, die madame Jeanette

Na veel te lang heb ik weer mijn Indiase kookboeken uit de kast getrokken. Deze keer een vegetarische biryani met kikkererwten, munt en koriander; mijn favoriete tomatenchutney en butter chicken.

Nu was ik alleen weer vergeten hoe heet die madame Jeannetjes (peper) zijn. Ze klinken wel heel aardig en vriendelijk toch? Nou schijn bedriegt... Ik had in plaats van vier groene chili pepers maar een Jeanetje gedaan. Dat ze heel heet zijn om te eten had ik onthouden. Alleen het snijden van die rotdingen is ook een dingetje. Je moet direct je handen grondig met zeep wassen na het snijden. Anders krijg je na een uur of wat spijt. En dan is het te laat. Dan zit je net als ik een halve dag met brandende handen.

Maar als je dan alles klaar hebt en je mag het lekker opsmikkelen, ben je dat ook wel weer vergeten.

Die is 'ie dan

de tuin van papa. Tijdens zijn vakantie hebben wij er een paar dagen op gepast. De kas water geven, bonen plukken, aardbeien in overvloed, Nieuw-Zeelandse spinazie, rucola, bietjes, augurken, noem maar op. Het is een hoop werk, maar ik vind het wel leuk werk. En ik hou natuurlijk van verse ingrediënten. Jammer genoeg is de rabarber in ruste dit jaar. Want rabarber vind ik ook altijd heel lekker.

Van de tuin hebben we ook augurk meegenomen en die ga ik proberen in te leggen. Over twee maanden maak ik de potten open en hoor je of het gelukt is...