Voetbal macarons

Als je wel eens Masterchef Australië kijkt, heb je ze voorbij zien komen. De macaroons, met 1 o in het Frans. Die zien er altijd zo lekker gezellig uit, dat wilde ik ook wel eens proberen. Speciaal voor de voetbal dacht ik, laat ik maar oranje maken dan. En voor wie dacht dat bij mij in de keuken alles altijd van een leien dakje gaat, mis! Bij mijn macarons ging ongeveer alles mis wat mis kon gaan. Maar ze zijn wel lekker:-)

Slagveld
Nou ik weet niet hoe ze dat doen of tv, maar mijn keuken was een soort slagveld! Overal zat merengue en poedersuiker! Gelukkig ging ik oefenen met rondjes spuiten met de witte merengue en niet met de knaloranje die me zo leuk leek voor de voetbal. Ja, ik ken mezelf wel een beetje. Nu zaten er overal witte flatsen in plaats van oranje die je er nooit af krijgt. De plakkerige merengue kwam aan de bovenkant uit de spuitzak en bleef onderin vastzitten omdat het amandelmeel niet fijn genoeg was voor het tuitje. Weer twee dingen geleerd: je moet de amandelen ECHT fijn malen als je ze zelf maalt en de spuitzak moet niet te vol.

Hoe maak je ze dan wel?
250 gr amandelmeel
400 gr poedersuiker
6 eiwitten
een snufje zout
kleurstof zodat je die vrolijk uitziende kleurtjes krijgt die ook een smaak impliceren

Klop de eiwitten stijf met het zout. Daarna de poedersuiker er door en als laatst het amandelmeel er door roeren. Je kunt meerdere kleurtjes maken dus dan even verspreiden over bakjes en er kleurstof naar keuze in doen. Spuit vervolgens mooie rondje op een bakplaat met bakpapier. Laat ze ongeveer een half uur staan om te drogen. Als ze niet aan je vinger blijven plakken zijn ze goed. Dan 14 minuten bakken op 170 graden.

Zoals ik al zei, het spuiten viel niet mee. Het bakken daarna ook niet echt. De eerste lading was niet goed gaar. Daarna stond de oven net de warm waardoor ze barstten. Het midden van de koekjes was bij heel veel koekjes hol, waardoor het vullen weer niet mee valt. De laatste lading zag er wel oke uit, maar nog steeds niet zo mooi glad als die van het recept.

En dan de vulling
De vulling kun je maken zoals je zelf wil met een lekker smaakje. Ik heb er notenlikeur in de een en gember in de andere gedaan. Ik heb 100 ml slagroom laten koken met verse gember zodat de smaak er in trok, beetje suiker er bij. De andere alleen slagroom, suiker en Frangelico. Daarna maak je er een anglaise van met 1 eierdooier. Tot slot een klontje boter. Laat dit opstijven en spuit daarna tussen je macarons.

Dat was dus het idee. De gembervariant was netjes opgestijfd. De notenversie droop aan alle kanten uit mijn koekjes waardoor er niet geplakt werd, maar geglibberd.

Tot slot
Ben ik nu teleurgesteld en verdrietig? Nee hoor, helemaal niet. Wel een beetje misselijk, want ik heb al heel veel macarons op. Het recept is namelijk echt voor als je je hele familie op visite hebt ofzo! En stiekem ben ik best trots op mijn voetbal koekjes, ook al zijn ze niet moeders mooiste en ook eigenlijk niet heel stoer en mannelijk.

Franse tiramisu

Jawel, Julia Child is weer uit de kast gehaald voor een avondje tafelen. Het toetje had de naam creme plombiere pralinee, maar toen we het gingen eten was het gewoon een soort Franse tiramisu. En daar is dus helemaal niets mis mee!

Lekker met lange vingers, koffie, een hoop rum, creme anglaise, slagroom en praline. Ook zo iets lekkers. Praline is heel simpel te maken maar het pimpt je toetje echt enorm. Je roostert wat amandelschaafsel en strooit dat op een bakpapiertje. Daar giet je een karamel overheen en wacht tot het hard is. Verkruimelen en je hebt een lekkere bijt in je toetje.

Heerlijk op het balkon, in het avondzonnetje. Dat is toch puur genieten?

Luchtige cake uit een pakje

Een tijdje geleden gingen we eten bij mijn kleine broertje, die eigenlijk een kop groter is dan ik. Als toetje hadden we een heerlijk luchtige citroentaart / cake. Toen ik naar het recept vroeg, kwam de aap uit de mouw, het was een dr. Oetker pakje!

Meestal vind ik die chemisch en echt naar taart-uit-een-pakje smaken. Deze dus niet. En wanneer je taart zo makkelijk te maken is, kun je er zelf wat extra bij doen om hem op te leuken. Zoals aardbeitjes met suiker en citroensap.

Oude koeien?

Als je in Amerika bent en iets typisch Amerikaans wilt eten, moet je eens een jerky op de kop tikken. Jerky ziet er absoluut niet lekker uit. Het is namelijk gedroogd vlees of vis, uit de tijd van de pioniers en de indianen. Zo blijft het lekker lang goed. Ook prima als voorraad in de camper dus.

Er is fabrieksjerky te koop in de supermarkt. Niet doen! Die is heel zoet/zout en enorm vet. Het lijkt meer op salami dan op jerky. Je kunt het best stoppen bij een karretje langs de weg en kijken wat ze allemaal hebben. Wij hebben bijvoorbeeld hert, bizon, zalm, rund en krokodil jerky geproefd. De kwaliteit verschilt heel erg, maar wij vonden het wel lekker bij een koud biertje naast het vuur terwijl je wacht tot je aardappelen of mais gekookt zijn.

Ik heb eigenlijk geen idee of je in Nederland ook jerky kunt kopen, maar ik weet wel dat als ik er langs loop, het met vrij grote snelheid in mijn mandje of karretje belandt.

Wereldmenu - Buffalo wings

Iedereen heeft wel eens gehoord van Buffalo wings. Gebakken kippenvleugeltjes met saus, uit Buffalo. Wij waren vorig jaar (precies een jaar geleden vandaag) in Buffalo en in de Anchor Bar, de plaats waar de Buffalo wings vandaan komen.

Het verhaal achter deze vleugeltjes is trouwens wel leuk. De eigenaresse van de kroeg heeft in 1935, toen ze onverwachts gasten kreeg een zooi kippenvleugeltjes in de frituur gegooid en die met boter en hot sauce geserveerd. Normaal gesproken werden de chicken wings alleen in soep gebruikt of zelfs weggegooid. Het is dus eigenlijk een noodrecept van wat-er-in-huis-was dat is uitgegroeid tot een wereldberoemd gerecht.

In de Anchor Bar kun je vooral kippenvleugeltjes eten, maar ook chickenwingsoup. Die had ik besteld aangezien mijn meneer de vleugeltjes had besteld en ik graag veel dingen proef. De soep was di., Eigenlijk een soort chowder met gepureerde kip, maar wel lekker en een klein kommetje was al een maaltijd op zich. Zelf vind ik de kippetjes niet de lekkerste die ik ooit op heb, maar het verhaal erachter maakt het wel bijzonder genoeg om hier over te vertellen en om ze op ons feestje te maken voor de visite.

Wereldmenu - Quinoa

In 2003 heb ik in het kader van een stage 7 maanden in Bolivia vertoefd. Het grootste gedeelte daarvan in La Paz (niet de hoofdstad trouwens) op 3600 meter. Tijdens onze reis om de wereld zijn we ook weer twee maanden in Bolivia geweest. De culinaire hoogstandjes in zo'n extreem gebied zijn nogal beperkt. Maar er is een typisch hoogvlakte ingrediënt dat bij ons hoera-we-zijn-weer-thuis-feestje op het programma stond.

En dat is de quinoa. Spreek je uit als kienwah en dus niet kienoowa zoals je wel eens hoort. Quinoa is een soort graan dat naast de aardappel als een van de weinige gewassen groeit op die hoogte. Het gebruik ervan gaat al terug tot aan de inca's. Behoorlijk ver dus. Quinoa is erg gezond en nu in het westen ook heel hip en zelfs bestempeld als superfood. Het gevolg is dat de meeste quinoa nu wordt geëxporteerd en voor de plaatselijke bevolking bijna onbetaalbaar wordt. Dat is best zuur als je bedenkt dat ze dan alleen maar soep met aardappel en grote, witte mais te eten hebben.

Deze mensen wonen op 3600m en hun dieet bestaat voor een groot deel uit quinoa

Aan de andere kant snap ik de populariteit van de quinoa wel, want het is ook gewoon erg lekker! Het lijkt een beetje op couscous, maar dan met veel meer smaak van zichzelf. Gezien de smaak en de herkomst kon de quinoa salade niet ontbreken op het wereldmenu.

Wil je zelf eens iets met quinoa maken? Ik heb de quinoa salade met appel en venkel van de Appie gemaakt, maar er zijn heel veel variaties mogelijk.

Hartige cake

Iedereen eet wel eens hartige taart. De quiche is immers behoorlijk populair. Soms zit er nog een kleuter in de waarom-fase in mijn hoofd. Ik vroeg me deze keer af waarom we nooit hartige cake eten. Een van mijn bijna 75 kookboeken is een cake-kookboek, dus die trok ik uit de kast.

Zoals de naam al doet vermoeden staan hier 50 recepten voor cake in. Het leuke er aan is dat er ook hartige recepten in staan. Tijdens de EHEC crisis heb ik hieruit de komkommer cake gemaakt omdat ik tegen komkommer weggooien was. Deze keer ging ik voor de gekonfijte tomaat en artisjok variant.

Het maken van cake is helemaal niet lastig (in tegenstelling tot het maken van je eigen quiche deeg) en je kunt ze vooruit maken als je bijvoorbeeld eters krijgt. En dan kun je ze ook nog in een leuk bakje serveren (bijvoorbeeld zo'n gezellig gekleurd mini-pannetje), een eenpersoonsportie bakken en op een bord doen of gewoon rustieke plakken snijden. Kortom, ik ben om!

Wereldmenu - Corn chowder

Als er iets is waar mijn meneer en ik geen genoeg van kunnen krijgen, dan is het wel mais. Niet suffe mais uit een blik, maar een lekkere verse kolf met de bladeren er nog omheen. Die leg je dan boven je kampvuur op een rooster (want kamperen in Amerika en Canada staat gelijk aan vuur maken).
Na een uurtje issie gaar. Beetje boter er op en smullen maar.

Als je mais in de fik vliegt, kun je het inpakken met aluminium folie

Voor een hoera-we-zijn-weer-thuis-feestje op drie hoog in Rotterdam is dat alleen geen optie. Jammer! Want nu ik dit schrijf begint het water me al weer in de mond te lopen... Maar mais dus. Dat wilde ik zeker op het menu hebben want dat hebben we ongeveer de helft van onze dagen in Amerika gegeten.

De keuze is gevallen op een dikke maissoep, de zogenaamde chowder. Lekker pittig met chili peper en komijn en ook nog eens makkelijk te maken. Wat ook wel fijn is als je 25 man moet voeden. Ik, en de visite met mij, vond dit een heerlijk soepje wat zeker voor herhaling vatbaar is.

Wil je het ook eens proberen? Hier staat het recept dat ik heb gebruikt. Het recept is alleen vertaald door Google-translate ofzo, want sommige dingen zijn echt geen Nederlands, maar je kunt er wel wat van bakken. Een soepje:-) In plaats van chipotle-chili heb ik gewone gedroogde chili gebruikt, want ik kon de chipotle zo snel niet vinden.