Ceviche

Inmiddels zijn we bijna twee jaar terug van onze wereldreis. Nog steeds vol mooie herinneringen natuurlijk en geïnspireerd door wat ik allemaal heb gegeten onderweg:-) De Peruaanse klassieker ceviche is echt een aanrader. Wel eten als je aan de kust bent, en niet in de jungle maar dat is logisch.

Ook niet heel moeilijk om te maken. Koop goeie vis (vers!), die marineer je met citroen/limoensap, verse peper en koriander. Niet te lang, maar ook niet te kort. Gemiddeld ongeveer een half uur, drie kwartier. Serveer met bosui, verse koriander, een lichte salade en brood. Weer zo'n makkelijk, lekker en gezond (niet echt een criterium voor mij maar wel mooi meegenomen) gerecht!

 

Verse artisjok

Ik vind artisjok heerlijk. Ze zien er ook nog eens mooi uit. Je kunt dat hele ding uit elkaar halen en dan alleen de bodems gebruiken. Dat is heel veel werk en niet significant lekkerder dan een goed blik. Vind ik dus. Dat doe ik dus nooit. Wat ik wel altijd leuk, lekker en gezellig vind is de gekookte artisjok met een dipsausje. Je kookt de artisjok in gezouten water en maakt een dipsausje. Ik heb hier mosterd en tuinkruiden gedaan, maar hollandaise saus of een kant en klaar iets kan natuurlijk ook. Je trekt de blaadjes los, dipt de onderkant in het sausje en schraapt met je tanden het vruchtvlees van de blaadjes af. Lekker met je handen eten (hou ik van), drankje er bij, muziekje op en je hebt een heerlijk borrelmomentje aan de eettafel.

Gouwe ouwe

Feit: Je kunt nooit te vaak wasabi mayonaise eten. Zo lekker en ook nog eens supermakkelijk! Deze gouwe ouwe is de tonijntartaar (aangemaakt met soja saus), met haricot verts, tauge en bosui (aangemaakt met zout, peper en slagroom) en natuurlijk de wasabi mayonaise. Je maakt ontzettend de blits met dit voorgerecht en het kost je weinig tijd. #winwin

Chinese tomatensoep

Iedereen kent wel die lekker plakkerige tomatensoep van de Chinees. Ik had zelf al eerder geprobeerd hem te maken, maar dat lukte op de een of andere manier niet. Het bleef te veel naar tomaat smaken... Hmm, dit klinkt een beetje raar als omschrijving van tomatensoep.

Niet te ingewikkeld

Wat je moet doen is je tomaten ontvellen, koken met wat ui, gember en knoflook, blenderen en daarna zeven. Dit doe je terug in je pan en dan kook je het nog wat verder in. In tussen doe je er zoveel chili, honing/ suiker en zout in als nodig is. Steeds proeven dus. Je merkt vanzelf als je soepje indikt en de juiste mate van plakkerigheid heeft bereikt. Als laatste doe je er een bosuitje en wat koriander bij en dan heb je Chinese tomatensoep waarvan je precies weet wat er in zit. Niet van die ondefinieerbare E-nummers dus.

Ravioli met pompoen en snoekbaars

Deze tijd van het jaar koop ik regelmatig pompoen, gewoon omdat ik het lekker vind. Ik ga dan wel voor de flespompoen, anders zitten we met ons tweetjes een week lang pompoen te eten. Nu had ik wel zoveel vulling dat we twee dagen ravioli hebben gegeten, maar wel net iets anders.

pompoen-snoekbaarsvulling met krokante pompoen, pijnboompitjes, botersaus en gebakken uitjes

Zelfde vulling maar nu met gegrilde pompoen carpaccio er onder

Steak tartare

 

In Polen hebben we dit voorjaar heerlijke steak tartare gegeten. En zoals wel vaker als ik lekker heb gegeten in een restaurant, wilde ik ook dit zelf voorschotelen aan de mee-eters. Het geheim is goed vlees halen bij de slager. Dan kan het bijna niet mis gaan. Ehm, nou ja een vers ei is ook belangrijk als je een rauwe dooier serveert. Voor het gemak heb ik de mayonaise niet zelf gemaakt, wel gepimpt met een flinke snuf chilipoeder. Verder een broodje met zelfgemaakte kruidenboter (dan dan weer wel), kappertjes, augurk en een uitje. Je kunt bijna alles al van te voren klaar zetten. Ideaal als je geen zin hebt om in je eentje in de keuken te staan terwijl je bezoek zit te borrelen.

Eendenbeen deel 2

Al weer een tijd geleden, in januari 2015 om precies te zijn, heb ik zelf geprobeerd om een eendenbout te confijten. Dat was dus niet gelukt. Hij was gruwelijk zout en daardoor bijna oneetbaar. Op de markt heb ik pas een kant en klare variant gekocht bij de poelier. Die hoef je alleen in de pan warm te maken en het velletje knapperig te bakken. Dat is dus lekker eten, zonder dat het heel moeilijk is en eigenlijk kan het niet mis gaan. Foolproof dus. Met gebakken truffelaardappeltjes, pastinaak puree en pastinaakchips wederom een klein feestje op mijn bord.

De beef wellington is terug

 

Soms is Facebook briljant. Deze week was het soms. Niet dat ik zelf een account heb, maar mijn meneer wel. En die kreeg een melding dat hij drie jaar geleden deze week een foto had gepost van: Beef Wellington. Toevallig hadden wij voor dit weekend weer deze lekkernij op het programma staan.

Dit keer was ik beter voorbereid toen ik naar de slager ging en rekende zonder blikken, blozen of hartkloppingen een enorm bedrag af. Maar zoals de vorige keer, het was het helemaal waard! Je moet er wel even de tijd voor nemen, want als je voor 50 euro vlees op je aanrecht hebt liggen moet het natuurlijk wel goed gaan. Nix geen bladerdeeg uit de vriezer, maar zelfgemaakt brioche-deeg. Geen jus uit een pakje (dat krijg ik sowieso niet weg trouwens), maar een uren getrokken sauce ragout. Brioche deeg kost ook uren en uren om te maken; het moet drie keer rijzen. En behalve dat het veel tijd kost, wordt je keuken ook een enorme bende. Maar ik hou wel van lekker vies doen met plakdeeg.

Je begint met het aanbraden van het vlees

Als het is afgekoeld, doe je er fijn gehakte gebakken champignons en uien op. Dat pak je in met kruidenflensjes en daaromheen gaat weer briochedeeg

Het geheel gaat in de oven tot het deeg gaar is, en het vlees warm. Op tafel snijd je het dakje eraf en maakt mooie plakken

En op je bord, ziet het er dan zo uit

Voor het recept gebruikte ik een mix van die goeie ouwe Julia en de experts van Cordon Bleu. Totaal meer dan tien pagina's aan recept. Niet echt een beginnersrecept dus, maar voor de echte doe-het-zelver een mooie uitdaging.

Visburger

Vlak voor wij deze zomer onze keuken gingen verbouwen, heb ik de vriezer eerst leeggekookt (alles rauwe ingredienten gebruikt) om hem daarna vol te koken (met kant en klaar opwarm eten). Eén van de dingen die ik nog tegenkwam, was een flink pak snoekbaars. De aardappelen moesten ook op. Tijd voor fish and chips! 

De snoekbaars of andere vis kun je pureren met de keukenmachine, fijngehakt uitje, knoflook, peterselie, zout en peper en je hebt een visburger. Als hij niet zo goed plakt, kun je er een eitje doorheen doen. Ook altijd lekker is dille in je burger of wasabi mayonaise er bij. En dan gewoon bakken in de koekenpan, broodje dr bij en klaar ben je. Zo voel je je toch een klein beetje ondeugend met je broodje-burger, maar eet je ook netjes je één-keer-per-week-vis. Het is misschien een beetje valsspelen, maar wel lekker!

Spinazie, truffelaardappel en ei

Wederom een lekker hapje uit de tuin van mijn paps. Nieuw Zeelandse spinazie, gebakken truffelaardappeltjes en een zachtgekookt ei. Het ei kwam gewoon van de winkel, mijn paps heeft geen kippen rondlopen. Truffelaardappelen heten zo omdat ze lijken op truffels qua vorm. Het zijn kleine, donkere knolletjes. En van binnen dus mooi paars. Ze smaken verder niet heel anders dan gewone aardappelen. Ze zien er vooral leuk uit op je bord.

Het idee van het ei was dus een zachtgekookt ei, dat mooi uitloopt als je het doorsnijdt zodat je het eigeel als saus kunt gebruiken. Ik wilde mijn ei een dakje van zwart zout geven. Leek me wel mooi voor de foto. Jammergenoeg viel mijn plan in duigen en mijn ei in een soep uit elkaar. Niet echt een heel mooi fotomomentje, maar ja. Bij iedereen gaat wel eens wat mis in de keuken en het smaakte er echt niet minder door!

Starstruck in het Nonnetje

Mijn paps viert dit jaar dat hij 40 jaar in het onderwijs werkt. Een topprestatie vind ik, en zo ook zijn werkgever. Daarom een fijne bonus om het te vieren. Hij wilde ons (mijn broers, mij en aanhang) mee uit eten nemen in een restaurant met een ster, vlakbij hun woonplaats. Wij natuurlijk razendenthousiast. De week nadat hij het beloofd had, kreeg het Nonnetje in Harderwijk een tweede ster! Daar doen wij natuurlijk niet moeilijk over.

Als echte foody heb ik genoten van de schuimpjes, moussejes, gels, bollen, glitters, opmaak en oh ja, de smaak. Het was mijn eerste keer in een sterrenrestaurant en ik heb er van genoten! En ja, ik heb ongegeneerd foto's van al het eten gemaakt.

Notenboter

Mijn allereerste oester

Fancy gazpacho

Geweldige garnaal

Visfilet met zuurdesem korst en inktvis bolognese

Wontons met iberico varken en pekingeendbouillon (niet op de foto)

Bakkeljouw, maar dan met twee sterren

Duifje met mais (naast het kolfje ligt het hart, was verrassend lekker)

Eendenlever-peperkoekje met appelijs

Lemon merengue pie, altijd een succesnummer

Poolse specialiteit

Eerder dit jaar gingen mijn meneer, broertje, schone zus en ik naar Polen. Je zou denken, die kunnen niet lekker eten. Oost Europese keuken zie je namelijk heel weinig voorbij komen als het gaat om klassiekers en toppers. Onze ervaring? Ze kunnen prima koken! Deze klassieker, de steak tartare is een echte Poolse specialiteit. Je moet het natuurlijk wel in een goed, betrouwbaar ogend restaurant bestellen. Rauw vlees en eierdooier zijn altijd goede kandidaten voor een tijdelijk innige relatie met de toiletpot.

Met een goede mayonaise, augurkjes, uitjes, mosterd en een botertje voor het vers gebakken broodje een echte aanrader. Ga ik zeker ook zelf maken. Hopelijk is het net zo'n plaatje als dit schitterende bord.

Schaapje met van alles er op en er aan

Uit mijn mooie Matt Preston kookboek maakte ik het lamsrack met heel veel toeters en bellen. Les 1: een Australisch kookboek gaat er van uit dat je goed bent in lammetjes maken. Nou dat ben ik dus niet! Er stond: bak de lamsrack aan beide kanten bruin en laat rusten. Resultaat: katsrauwe lam! Ik heb ze maar doorgesneden en nog even in de pan gebakken, want de bijgerechten werden ook koud. Volgende keer dus netjes aanbraden, nagaren in de oven en dan laten rusten. Het schaapje was trouwens ingesmeerd met ras el hanout. Lekker!

En wat hebben we er bij? 

• Zoete aardappel puree
• Salade van bleekselderij en rodewijnazijn
• Dadels met munt
• Dadelpuree

Visvoorgerecht

Afgelopen weekend kwamen mijn vader en zijn vrouw bij ons eten. Paps had geholpen met het slopen van de oude keuken en het klaarmaken van de ruimte voor de nieuwe. En hoe kun je een bedankje beter inkleden dan met een fijn etentje?

Te beginnen met de poten

Zoals je weet, kijk ik heel fanatiek naar Masterchef Australië en Nieuw Zeeland. Ene Tony maakte een tijd geleden een cannelloni van komkommer met een krabvulling. Die schreef ik op mijn lijstje van 'dingen-die-ik-ook-wil-proberen'. Ze hadden er niet bijverteld hoe hij het gemaakt had, maar als amateur-McGuyver ging ik gewoon aan de slag. Stap 1, krabbenpoten kopen. Krab uit een blikje of die chemische surimisticks, nee daar begin ik niet aan als er een vers alternatief te bedenken is. Tja, en dan? Gelukkig weten de 65+ kookboeken altijd wel raad. Een minuut of 5 koken in de bouillon wist mijn grote vriendin Julia Child me te vertellen.

Hamers, wc-rollen en natuurlijk boter

Als ze gekookt zijn, moet je het vlees er nog uit zien te peuteren. Gewapend met een grote hamer en een theedoek, sloeg ik met grof geweld de schalen stuk. Eerst zachtjes tikken leverde namelijk nog geen barstje op. Omdat ik niet helemaal zeker was dat het goed gaar was, nog heel even in de boter gebakken. En je weet het, alles wordt lekkerder van boter. Daarna een mengseltje gemaakt met peterselie, creme freche, citroen en zout en peper. Met een handig taart-en-soufflé-plasticje een wc rol bekleed. Mijn mooie metalen ringen waren een keer in het water gevallen en gaan roesten. En dat was ik even vergeten.

Afgemaakt met een bonbon

Komkommer met de dunschiller in plakken, op maat snijden en in de wc-rol zetten. Die vul je dan met het krabmengsel. En dan ben je al klaar. De 2 poten waren precies goed voor 4 rolletjes. En omdat ik geen kniepert ben en 1 rolletje een zielig voorgerecht is, heb ik er een zalmbonbonnetje bij gemaakt met Hollandse garnalen, creme freche (die stond toch open), kappertjes en bosui.

Eendje met een mooie omschrijving

 

In de Nederlandse huishoudens kom je niet zo vaak eend tegen als ingrediënt. In kookprogramma's des te meer. Als fervent lekkerbek en kookprogramma-kijker (nou ja, vooral masterchef eigenlijk), heb ik een zwak voor eend. De gerookte eendenborst van de poelier maakt mijn hele weekend goed. Zelfs als het zo hard regent dat helemaal niets leuk is. Eendje er bij en je hoort mij nergens meer over.

Geïnspireerd door de mooie omschrijvingen van de tv maakte ik een "crispy skin duckbreast, potatoes roasted in duckfat, duck cracklings" en broccoli op z'n Hollands.

Uit de tips van de chefs heb ik vooral goed onthouden dat een goeie eendenborst met krokant vel langzaam is gegaard, zodat het vet er uitloopt, maar niet té lang want dan wordt je eend vies. Tussentijds je vet uit de pan gieten en niet weggooien! Daar kun je namelijk heerlijk je aardappeltjes in bakken. Maar later kun je daar ook ander vlees in bakken in plaats van boter of olie. Het blijft wel altijd spannend hoe je eend er aan toe is aan de binnenkant. Dat zie je pas als je het gaat snijden om op te dienen. En dan kun je er niets meer aan veranderen. Maar de dare-devil in mij houdt wel van een beetje spanning:-)

Runderwangen

Zoals je misschien weet, ben ik de uber-fan van Masterchef Australië. Van mijn vriendinnetje Suuz kreeg ik voor mijn verjaardag het kookboek van jurylid Matt Preston. Matt staat er om bekend een groot fan te zijn van lekker eten, maar niet super ingewikkelde gerechten te maken. Bij Masterchef staan regelmatig de runderwangen (beefcheeks, fantastisch woord!) op het menu. Hysterische reacties alom, dus dat moet ik dan ook proberen. Zo heb ik een hele lijst met gerechten en ingredienten die nog eens wil maken. Een soort kook-bucketlist.


Runderwangen kun je alleen halen bij de slager en die moet je bestellen. Anders worden ze niet van de kop gehaald. Zonde! De wangen zijn heerlijk mager en mals. Ze zien er wel een beetje vreemd uit. Niet netjes afgerond of overal even dik, zoals de runderlappen die je normaal gesproken gebruikt voor je suddervlees. Ik maakte het recept van Matt met wijn en mediterraanse kruiden speciaal voor oma. Oma is dol op draadjesvlees en helemaal als het voor haar gekookt wordt. De wangen zijn nadat je ze gestoofd hebt zo mals, dat je ze met een vork kunt 'snijden'. Superlekker met aardappelpuree en als mijn vader komt eten, wil die het ook proberen:-)

Wat geef je oma kado als ze 80 wordt?
Een etentje aan huis inclusief afwasservice en een potje rummikub

 

Confit van eendenbeen

Geconfijte eendenbout, klinkt goed toch? Ik ben fan van geconfijte dingen en van eend. Al is deze confit niet met suiker:-) Het is langzaam in eendenvet gegaarde bout, even gegrild. Je kunt ze ook al geconfijt kopen, maar dat is natuurlijk nix voor mij. Volgens het recept moest de eend eerst gepekeld worden en daarna licht afgeborsteld. Nou dat doen we dus niet meer! Het zout wat er nog op zat toen ik het in het vet deed, zat er nog op toen ik het eruit haalde. Ik had de hele avond dorst!!!

Met zoete aardappel
Er bij had ik gemaakt: gegrilde tomaatjes, sla, zoete aardappelpuree en zoete-aardappelchipjes. Die laatste is echt heel makkelijk. Gewoon met je dunschiller plakjes maken en ze een paar minuten onder de gril. Hou het wel heel goed in de gaten, want bij mij was de helft al half verkoold na 3 minuten.

Pasta met eierdooier en kastanje

Toen ik de saw dust pie ging maken, had ik ineens 7 eierdooiers over. Meestal heb ik juist eiwit over. Dat kun je invriezen. Dooiers moet je meteen opmaken. Gelukkig heb ik nog heel veel dingen die-ik-nog-wel-een-keer-wil-proberen. Een daarvan was de ravioli met een hele dooier.

Kan dat?
Ja het kan. Het is wel een heel gepruts, dus je wilt er zeker niet een groot hoofdgerecht voor je hele familie van maken! Ik heb eerst de pasta gerold en grote cirkels gesneden. Daarin een laagje van kastanje, champignons en ui. Maak daarin een klein kuiltje en leg heel voorzichtig je dooier er op. Dan voorzichtig, ja dat is het toverwoord bij dit gerecht, dichtplakken. Dan kook je ze net als gewone pasta. Let wel op dat je ze niet te lang kookt, want je dooier moet nog zacht zijn en als saus over je bord lopen als je er in snijdt.

Raviolo met walnoten

Uit Italie heb ik een keer een pakje verse saus meegenomen. Die vond ik namelijk superlekker en wilde weten wat er in zat. Met mijn woordenboek in de aanslag de ingredienten lijst doorgeploeterd. Inmiddels maak ik daar wel mijn eigen variantje van. Op het mooie bord van oma: raviolo met spinazie en ricotta vulling en walnootjes (in boter gebakken, met wat knoflook en Parmezaanse kaas). Heel makkelijk en wel net een beetje bijzonderder dan 'weer' zelfgemaakte pesto...

Spagnazie

Na het maken van verse ravioli heb ik vaak wat pasta over. Geen probleem, gewoon uitrollen en door het spagetti-of-tagliatelli-onderdeel van de pastamachine halen. En wat maak je er dan bij? Een golden oldie is de spagnazie; een recept dat ik heb leren maken in mijn eerste studentenhuis. Toen vooral omdat het goedkoop en makkelijk in bulk te maken was. Nu omdat het gewoon lekker is.

 

Recept

Het is heel simpel. Je bakt gehakt met zout en peper. Uitje en knoflook erbij. Dan spinazie a la creme en kruidenkaas er door. Pasta er bij, beetje geraspte parmezaan en klaar ben je. Je kunt er al je wil ook champignons in doen en verse spinazie gebruiken. Dat laatste had ik gedaan. Even blancheren, in de blender en dan aan de saus toevoegen.