Steak tartare

 

In Polen hebben we dit voorjaar heerlijke steak tartare gegeten. En zoals wel vaker als ik lekker heb gegeten in een restaurant, wilde ik ook dit zelf voorschotelen aan de mee-eters. Het geheim is goed vlees halen bij de slager. Dan kan het bijna niet mis gaan. Ehm, nou ja een vers ei is ook belangrijk als je een rauwe dooier serveert. Voor het gemak heb ik de mayonaise niet zelf gemaakt, wel gepimpt met een flinke snuf chilipoeder. Verder een broodje met zelfgemaakte kruidenboter (dan dan weer wel), kappertjes, augurk en een uitje. Je kunt bijna alles al van te voren klaar zetten. Ideaal als je geen zin hebt om in je eentje in de keuken te staan terwijl je bezoek zit te borrelen.

Kippetje

Ik vertelde pas al dat ik een kip had gekocht om die uit elkaar te halen, gewoon om te proberen. Omdat een blote, rauwe kip er toch niet heel appetijtelijk uit ziet, hier het eindresultaat:-)

Kipfilet met witlof

Bout met pompoenpuree, gebakken pompoen en truffelaardappeltjes

En natuurlijk de borrelhapjes voor bij de voetbal

Dat is toch een taart waard

Het voorbeeld

In mijn kooktechnieken kookboek van Le Cordon Bleu staat een fantastisch mooie chocoladetaart met frambozen. De tart is opgebouwd uit een cake, mousse, frambozen en wordt afgemaakt met een chocoladelint. Ik durfde die nooit echt aan, want het zag er belachelijk moeilijk uit. Maar toen we pas een keer een etentje hadden, trok ik de stoute schoenen aan en begon er toch aan. 

De eerste uitdaging was al om de juiste chocola te kopen. Er moest couverture in de mousse en bakkerschocolade in het lint. Couverture bevat heel veel cacaoboter, minimaal 32%. Kon ik niet vinden. Bakkerchocolade heeft juist geen cacaoboter maar plantaardige vetten zodat je er makkelijk linten van kunt maken. Kon ik ook niet vinden. Ik heb met verschillende soorten pure chocola wel mijn best gedaan en het resultaat mocht er zijn. Zeker niet zoals het plaatje, maar als je het plaatje niet aan de visite laat zien, merkt niemand daar iets van:-) 

Het resultaat

Ook een plaatje toch?

Eendenbeen deel 2

Al weer een tijd geleden, in januari 2015 om precies te zijn, heb ik zelf geprobeerd om een eendenbout te confijten. Dat was dus niet gelukt. Hij was gruwelijk zout en daardoor bijna oneetbaar. Op de markt heb ik pas een kant en klare variant gekocht bij de poelier. Die hoef je alleen in de pan warm te maken en het velletje knapperig te bakken. Dat is dus lekker eten, zonder dat het heel moeilijk is en eigenlijk kan het niet mis gaan. Foolproof dus. Met gebakken truffelaardappeltjes, pastinaak puree en pastinaakchips wederom een klein feestje op mijn bord.

Men neme een kip

Bij Masterchef zie ik de deelnemers regelmatig een kip uit elkaar trekken. Ik had dat nog nooit gedaan. Dit weekend kocht ik op de markt bij de poelier een hele fijne maiskip. Met het kookboek van Le Cordon Bleu bij de hand, ging ik aan de slag. En ik moet zeggen dat het me alles is meegevallen. Op het menu vleugeltjes voor mijn meneer voor bij bij de voetbal, kipfilet en kippenbout voor twee avonden lekker smikkelen. Van het karkas en de vleugeltipjes heb ik lekker bouillon getrokken. Ik vind het namelijk doodzonde om een soepkip te kopen. Na uren trekken hoef ik dat vlees echt niet meer op te eten en weggooien voelt gewoon verkeerd. Daarom vind ik een kaalgeplukt karkasje een heel fijn alternatief!

Restje

Vorig weekend maakte ik beef Wellington. Oelewapper die ik ben, deed ik netjes van alle ingredienten voor het deeg, de helft in kom. Tot ik bij het bloem kwam, daar gooide ik gewoon volle bak van in het gistmengsel... Het is gelukkig allemaal goedgekomen, maar ik had wel een flinke bol met briochedeeg over. En als je weet hoeveel moeite je moet doen om dat deeg te maken, dan pieker je er niet over om het zo weg te gooien. Ik gooi sowieso weinig eten weg, maar dat terzijde.

De oplossing: Deeg in een schaal met een leuk bolletje er op, dat schijnt te horen, en bakken. Het eindresultaat ziet er een beetje uit als een ufo, maar als ontbijt ging het er in als zoete koek

Apfelstrudel met vanille ijs en slagroom

Tja, hier heb ik eigenlijk weinig aan toe te voegen. Het is wat het is: een heerlijk, decadent winters toetje. Natuurlijk wel met zelf gemaakte strudel, maar dat is niet zo moeilijk. Appeltjes bakken in boter (dat hoort bij decadent), kaneel, suiker en walnoot erdoor en dan inpakken met filodeeg en insmeren met boter (nee, te veel boter bestaat niet) en afbakken. 

Over filodeeg heb ik dan weer wel een mening. Het is onwijs lekker, knapperig en boterig, fantastische uitvinding en ik ga niet staan hannesen om het zelf te maken. Dat gaat zelfs mij te ver, en dat zegt wat! Maar die uit de diepvries van AH is een nachtmerrie. Als het nog bevroren is, breekt het. Als het te ver ontdooit is, krijg je het met geen mogelijkheid meer los. En de bladen zijn vrij klein. Dat was ik weer even vergeten toen ik boodschappen ging doen. Dus note to self, en ook een tip voor jullie: koop vers filodeeg bij de Turkse supermarkt! Dat werkt veel makkelijker.

De beef wellington is terug

 

Soms is Facebook briljant. Deze week was het soms. Niet dat ik zelf een account heb, maar mijn meneer wel. En die kreeg een melding dat hij drie jaar geleden deze week een foto had gepost van: Beef Wellington. Toevallig hadden wij voor dit weekend weer deze lekkernij op het programma staan.

Dit keer was ik beter voorbereid toen ik naar de slager ging en rekende zonder blikken, blozen of hartkloppingen een enorm bedrag af. Maar zoals de vorige keer, het was het helemaal waard! Je moet er wel even de tijd voor nemen, want als je voor 50 euro vlees op je aanrecht hebt liggen moet het natuurlijk wel goed gaan. Nix geen bladerdeeg uit de vriezer, maar zelfgemaakt brioche-deeg. Geen jus uit een pakje (dat krijg ik sowieso niet weg trouwens), maar een uren getrokken sauce ragout. Brioche deeg kost ook uren en uren om te maken; het moet drie keer rijzen. En behalve dat het veel tijd kost, wordt je keuken ook een enorme bende. Maar ik hou wel van lekker vies doen met plakdeeg.

Je begint met het aanbraden van het vlees

Als het is afgekoeld, doe je er fijn gehakte gebakken champignons en uien op. Dat pak je in met kruidenflensjes en daaromheen gaat weer briochedeeg

Het geheel gaat in de oven tot het deeg gaar is, en het vlees warm. Op tafel snijd je het dakje eraf en maakt mooie plakken

En op je bord, ziet het er dan zo uit

Voor het recept gebruikte ik een mix van die goeie ouwe Julia en de experts van Cordon Bleu. Totaal meer dan tien pagina's aan recept. Niet echt een beginnersrecept dus, maar voor de echte doe-het-zelver een mooie uitdaging.