Geroosterde aubergine

Voor een massala van geroosterde aubergine, moest ik dus aubergines roosteren. De eerste keer dat ik dit recept maakt, deed ik de onder de gil in de oven. Toen vond ik massala maar zo-zo. In het recept stond wel: rooster de aubergine in de gaspit. Dat durfde ik eigenlijk gewoon niet aan. Maar na het zien van allerlei in gaspitten geroosterde groenten in kookprogramma's, ging ik het toch proberen.

Met een grote BBQ-pen erin om te kunnen draaien leg je de aubergine gewoon op je fornuis. Beetje draaien; beetje schuiven, want de aubergine is langer dan mijn gaspit breed is. Het duurt wel even voor je aubergine helemaal klaar is. Er komt dan allemaal stoom uit de onderkant, er komen zwarte 'blaren' op en het topje verbrandt een beetje. Daarna laat je ze goed afkoelen, pelt het vel er af en prakt de aubergine in stukjes. En voila, een heerlijke rooksmaak in de aubergine-pasta. Kun je ook lekkere smeerseltjes voor op je stokbrood van maken. Je moet alleen daarna je formuis helemaal schoonmaken, maar dat heb ik er wel voor over!

Eerstelingen en sla met beestjes

Met vaderdag hebben we van alles uit eigen tuin en van eigen vangst gegeten. Ik, die helemaal niet van aardappelen hou, heb zitten smikkelen van de eerstelingen. In de tas-voor-thuis zaten dus ook aardappelen en sla. Bij de sla was het advies: wassen in zout water en heeeeel goed naspoelen als je niet niet ook direct aan je eiwitten wil komen. Ik dus alle blaadjes met de hand en afzonderlijk gewassen. Manlief had echter heel veel beestjes in zijn sla. Na mijn "dat is gewoon gemalen peper" kreeg ik een vuile blik en als antwoord "peper heeft geen pootjes!" Tot zo ver de biologische sla. Ik heb overigens gewoon mijn bord leeggegeten en genegeerd dat er beestjes in konden zitten.

De eerstelingen waren ook een verhaal apart. We durfden allebei niet toe te geven dat we geen idee hadden hoe je aardappelen moet schrappen. Gelukkig is er Google en kom je er zo ook achter. Ik dus de aardappeltjes in een bak water, goed schoonmaken en met een schuursponsje het velletje eraf poetsen. Gelukkig waren ze bij mij bijna net zo lekker als bij mijn vader, want ik kon natuurlijk niet zeggen dat 'deze aardappelen gewoon niet goed waren', die smoes gebruik ik meestal wel. (Wel dom van mij om er nu een blog over te schrijven die ook door mijn vader wordt gelezen maar ja, het is wel een leuk verhaal)

Kee Lun Palace in Den Haag

Met namen als de gouden draak, de Chinese muur en golden garden weet je meteen wat je bij de Chinees kunt eten; babi pangang, fou young hai enzovoort. Maar 'echte' Chinezen eten die zoete, vette bagger helemaal niet! Je ziet ze dan ook weinig eten in onze afhaaltenten. Een restaurant waar het iedere dag stikt van de Chinezen is Kee Lun Palace in chinatown, Den Haag.

Toen ik jaren geleden nog in Den Haag werkte, ging ik daar regelmatig eten. Ze hebben daar lekker en gezond eten voor weinig. Je krijgt standaard stokjes bij je bord, jasmijnthee bij het eten en een menu met plaatjes, omdat wij Hollanders geen Chinees lezen. Je kunt er dus heel lekker eten, maar je kunt er ook hele vieze dingen eten.

Nou ja, ik weet eigenlijk niet of het heel vies is, want het klinkt al zo vies dat ik het niet eens wil proeven.Op het menu staat bijvoorbeeld gebakken zeekwal en kippenpoten (en niet die bouten, drumsticks en vleugels die wij eten, maar echt het stuk met tenen!)  Die durf ik toch nog niet echt te bestellen. Als je dus een keer in een avontuurlijke bui bent, reserveer dan bij Kee Lun Palace. Anders kom jer ook niet in...

Visrolletje

We proberen iedere week vis te eten en ik zal eerlijk zeggen, dat lukt lang niet altijd. Als ik nu iedere week een lekker groot stuk zalm of tonijn zou kunnen betalen, was het al een ander verhaal. Maar ja, dat zit er nu eenmaal niet in. Dus soms komt er gewoon een pangafileetje uit de vriezer. Om dat toch een beetje leuk te maken, besloot ik er een rolletje van te maken met kruiden en citroen er in.

Ik dacht, beetje naief misschien, dat het wel gaar ging worden als ik het gewoon ging bakken. Maar dan blijft de binnenkant rauw. Niet zo'n goed idee dus. Uiteindelijk heb ik ze nog even op de zijkant in de pan gezet. Maar ja, dan eet je wel je aardappelen en worteltjes voor de vis, in plaats van er bij. Volgende keer bak ik ze kort in pan en zet ze dan in de oven om door te garen. Want het concept is super lekker! 

Wat te doen met een verse kokosnoot?

Bij ons op de markt kun je altijd goed merken wat er op de veiling te krijgen is en wat dus ergens in het seizoen is. Een tijdje geleden lagen er ineens bij alle kramen kokosnoten. Twee voor een euro, dat neem je dan gewoon mee in je enthousiasme. En dan kom je thuis en weet eigenlijk niet wat je er mee moet maken, ken je dat? Gewoon een stukje kokos smaakt namelijk niet echt ergens naar en bevat wel duizenden calorieen. Dus dan maar iets maken wat heel lekker smaakt.

kokoskoekjes
Ik open dan mijn smulweb-app of de appie en zoek op kokos. Van de eerste kokosnoot maakte ik kokoskoekjes. Het begint dan al met het openmaken van zo'n ding. Gaatjes maken, sap er uit laten lopen en een goeie klap met de hamer erop. Zonder problemen kwam het vlees er uit, raspte ik de kokos en ging aan de slag. Op het plaatje fluffige ronde merengue-achtige dingen. Uit mijn oven kwamen platte flubbers. Geen idee wat er mis is gegaan, maar ze smaakten wel kokos-makroon-achtig. So far so good.

witte-chocolade-kokos-taart
De tweede kokosnoot wilde helemaal niet open, dus die heb ik doorgezaagd. Omdat het met de hand raspen van kokos mij net iets te veel tijd kostte (en veel gevaar voor het vel van mijn vingers opleverde) gooide ik hem gewoon in de keukenmachine. Iets grover dan rasp, maar ook goed voor in de witte-chocolade-kokos-taart die ik had uitgezocht. Alle ingredienten door elkaar en in de oven er mee. De taart was uiteindelijk zo lekker, dat hij op was voor ik er een foto van kon maken:-)

Red een kaas

Op internet kwam ik een heel leuk initiatief tegen, http://www.red-een-kaas.nl/. Twee Nederlanders zagen de gevolgen van de aarbevingen in Italie op het nieuws en vonden het tijd om iets te doen voor de kaasboeren. Nu moet ik zeggen dat ik ook als eerste dacht "wat zonde van al die kazen!" toen ik die omgevallen rekken parmazaanse kaas op het journaal zag.
Deze twee mannen zijn een actie gestart om kazen te redden en de boeren te helpen overleven. Een gevallen, gescheurde kaas kun je niet meer verkopen, maar nog wel prima eten. En ik eet toch geen hele kaas in een keer op (ze wegen 38 kilo per stuk). Nu kun je voor €25 een stuk van anderhalve kilo reserveren en die ergens in Nederland ophalen.
Met nu al meer dan 3300 andere Nederlanders heb ik me aangemeld, jij ook? 

Spinazie-soep met koekje van parmazaanse kaas

Ik ben een groot fan van soep. Inmiddels heb ik al talloze soorten gemaakt, de laatste was een spinaziesoep. Ook weer heel eenvoudig te maken. Gewoon ingerdienten in de pan, koken en in de blender. Eigenlijk moest er nog slagroom in en uiteraard de standaard Franse schep boter, maar die heb ik in het kader van de vetrollen deze keer achterwegen gelaten.

Een klein eigen initiatiefje was het parmazaanse-kaas-koekje. Raps wat kaas, maak er met een steekringetje een mooi rondje van en leg onder de gril. Ook geen hogere wiskunde, maar wel errug lekker!