Croqueembouche ofwel, soesjestoren

In Masterchef Australie moeten de deelnemers bijna elk seizoen wel een croqueembouche maken. De enorme soesjestoren onder enorme tijdsdruk. Ik wilde die al heel lang een keer maken. En zonder tijdsdruk, hoe moeilijk kon het zijn? Nou heel!

Ik begon met de bodem van nougat. Dat zijn geroosterde amandelen, overgoten met een karamel. Die moet je heel dun uitrollen en er een grote cirkel, twee kleine cirkels en 3 halve maantjes uit steken. De karamel bleef plakken aan de roller, stolde zo snel dat hij niet dunner werd en brandde natuurlijk mijn vingers. Ik begon de vele pleisters in Masterchef na afloop van de croque al te begrijpen.

De volgende stap was het bakken van de soesjes. Mijn broertje keek me aanbiddend aan toen ik zei dat ik zelf soesjes maakte, maar toen ik uitlegde hoe makkelijk het eigenlijk is, snapte hij het wel.

Voor de vulling maakte ik een creme patissier, banketbakkersroom. Maar omdat ik gewoon ook maar zo gewoon vind, heb ik er lavendelroom en chocolade room van gemaakt. Big mistake voor een eerste keer! Hou je gewoon aan het recept! Als de constructie dan mislukt, klopt de smaak in ieder geval. Nu was de lavendelroom echt te lavendelig en in combinatie met alle suiker en karamel was alles gewoon een beetje te zoet. Zelfs voor mij. Niet meer doen dus!


Nadat de vulling is opgesteven en de soesjes zijn afgekoeld, kun je ze vullen. Ook dat viel niet mee. Ik had vanwege het grote aantal vul- en spuit acties uit het recept besloten wegwerpzakken te gebruiken. Die zijn dus van heel dun plastic waardoor je de toet nooit van zn lang zal ze leven in de soes gestopt krijgt. Alles zat er dus onder en de vulling zat vooral aan de buitenkant van de soesjes.

Daarna dip je de soesjes in de karamel en laat ze hard worden. Sommige haal je nog even door de glitter suiker, gewoon voor de leuk. En daar kwamen de tweede ronde blaren om de hoek kijken. Volgende keer maak ik grotere soesjes, want als ze zo klein zijn krijg je ze nooit in de karamel gedoopt zonder je vingers te branden. En gekookte suiker is nog heter dan kokend water (en dat is al heet!). Na drie verbrande vingers was ook deze stap afgerond. Vervolgens plak je de soesjes aan elkaar tegen een ingevette vorm. So far, so good.

Alleen dan moet de toren van de vorm af, en op de bodem. En daar ging het mis. De hele boel stortte in. Met karamel plakte ik de te dikke bovenkant in elkaar en zette die op de ingestorte bende. Voor de vorm gingen er nog wat eetbare glitters over heen, die had ik tenslotte gekocht. De gesponnen suiker heb ik maar overgeslagen, ik had genoeg blaren.





Ik ben heel blij dat ik hem een keer heb geprobeerd, maar ben wel een beetje teleurgesteld over het resultaat. Gelukkig was de rest van het kerstdiner wel onwijs lekker!

Missisippi mudpie met lavendelslagroom

Voor mijn vriendinnetje heb ik het afgelopen jaar nogal wat aansterk- en comfortfood gemaakt. Daar wordt zij heel blij van. Ik word blij dat ik weer lekkere dingen mag koken zonder 100 km te hoeven rennen om niet dik te worden. Duidelijk gevalletje win-win-win, aangezien ik natuurlijk wel moet voorproeven.

Voor deze keer had ik de mississippi mud pie op het programma staan. In mijn hoofd zie ik dat schitterend versierde taarten voor me en beland met een enorme klap terug op de grond. Al mijn taarten zijn lelijk of mooi voor 'door een kleuter gemaakt'. Dat neemt niet weg dat ze goddelijk smaken en dat is toch we lhet belangrijkste. De missisippi mudpie zou worden opgeleukt met lavendelslagroom en fijne vlindertjes en glitters. In mijn fantasie dan dus he...

Het is nu het seizoen van sinten, pieten en kerstfrutsels. Vlinders zijn nergens te bekennen. Gelukkig nog een achtergebleven pakje met paarse bloemetjes kunnen scoren. De zilveren glitter suiker kwam niet zo mooi uit de verf als gehoopt, maar zag er in het potje al wel gezellig uit. En voorpret is ook belangrijk!

Toen de lavendelslagroom. Als je taart nog 2 dagen mooi moet blijven, wil je geen kleffe uitgezakte toefjes zien. Dus ik in het cupcake kookboek van mijn collega zoeken hoe zij toch die mooie toefjes maken. Boterceme met chocolade. Omdat de taart zelf al een halve overdosis chocolade was wilde ik er echt een roomtoef van maken. Daarom de botercreme en stijf geslagen lavendelslagroom gemixt. In mijn angst om uitlopende slagroom te hebben, heb ik hem overklopt (denk ik). Want toen ik de room uit de spuitzak op de taart aanbracht, liep er vocht uit mijn korrelige toefjes. Niet het meest smakelijke gezicht ooit, maar de smaak was wel prima.

Volgende keer dus botercreme met lavendel met witte chocola proberen, of een zakje klopvast in de slagroom.

Kip Hawai

Kip met zoetzure saus, wie houdt er niet van? Bijna iedereen toch? Alleen vind ik die pakjes en potten niet zo lekker. Slijmerige saus, met heel veel suiker, zout en andere smaakversterkers. Eenvoudige oplossing: Zelf ananas grillen in de pan, kip bakken met een uitje, knoflook, wat gember, tomaatjes en verse boontjes. En voila, de gezonde variant ligt op je bord

 

Stoofvlees met doperwten-muntpuree

Ik ben helemaal niet dol op winter. Ik heb structureel koude handen en ijsvoeten; ongeacht de dikte van mijn schoenen, sokken en pantoffels. Waar ik wel dol op ben is winters eten. Zoals stoofvlees. Ik heb al stoofvlees gemaakt met allerlei soorten bier, baastogne koeken, appelstroop en rode wijn. In het assortiment nu ook stoofvlees in witte wijn. Op z'n Frans, dus ook met cognac. Verder wortel, ui, spekjes, tomaat ,champignons, kruiden en witte wijn dus.

Op mijn werk sta ik bekend als 'nogal-van-de-structuur' en ook in de keuken pak ik het georganiseerd aan. Alle ingredienten op het aanrecht voor ik begin, zodat ik zeker weet dat ik alles in huis heb. Halverwege is er niets meer te zien van orde en structuur. Dan lijkt de keuken wel ontploft. alles wat ik heb gebruik staat dan op het aanrecht, voor als ik het nog een keer nodig heb. Gelukkig is het resultaat meestal wel zo dat manlief de rotzooi snel vergeet.

 

En als je dit toch onder je neus krijgt als avondeten, mag je ook niet klagen, al zeg ik het zelf. Bij het stoofvlees een puree van doperwten en munt met wat zwart himalaya zout voor de kleur. Zelf nu ik net gegeten heb, krijg ik eigenlijk al weer trek als ik hier naar kijk...

Viva Afrika

Voor mijn vrijgezellenfeest hebben mijn vriendinnen me meegenomen naar Viva Afrika. Aangezien wij op onze wereldreis Afrika overslaan, vonden zij dat we dat continent dan maar in Nederland moesten meenemen. Ik ben echt dol op het eten daar. Lekker met je handen eten en samen delen. Hoef je tenminste niet met borden te schuiven, want zo gaat het meestal als ik neit kan kiezen:-)
Het restaurant is lekker kitch aangekleed met zebra motieven, tijgerprintjes en aaibaar materiaal. Thuis moet ik er niet aan denken, maar hier past het prima!

Ook leuk bij Viva Afrika: de cocktail workshop. Met toch wat dames die de bob waren, heb ik toch iets te veel cocktails naar binnen gegoten, maar ja ze waren ook zo lekker!

Heb je dus een keertje zin om uit eten te gaan, maar geen zin in weer pizza, chinees of sate, ga dan eens naar Viva Afrika op de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam