Ceviche

Inmiddels zijn we bijna twee jaar terug van onze wereldreis. Nog steeds vol mooie herinneringen natuurlijk en geïnspireerd door wat ik allemaal heb gegeten onderweg:-) De Peruaanse klassieker ceviche is echt een aanrader. Wel eten als je aan de kust bent, en niet in de jungle maar dat is logisch.

Ook niet heel moeilijk om te maken. Koop goeie vis (vers!), die marineer je met citroen/limoensap, verse peper en koriander. Niet te lang, maar ook niet te kort. Gemiddeld ongeveer een half uur, drie kwartier. Serveer met bosui, verse koriander, een lichte salade en brood. Weer zo'n makkelijk, lekker en gezond (niet echt een criterium voor mij maar wel mooi meegenomen) gerecht!

 

Verse artisjok

Ik vind artisjok heerlijk. Ze zien er ook nog eens mooi uit. Je kunt dat hele ding uit elkaar halen en dan alleen de bodems gebruiken. Dat is heel veel werk en niet significant lekkerder dan een goed blik. Vind ik dus. Dat doe ik dus nooit. Wat ik wel altijd leuk, lekker en gezellig vind is de gekookte artisjok met een dipsausje. Je kookt de artisjok in gezouten water en maakt een dipsausje. Ik heb hier mosterd en tuinkruiden gedaan, maar hollandaise saus of een kant en klaar iets kan natuurlijk ook. Je trekt de blaadjes los, dipt de onderkant in het sausje en schraapt met je tanden het vruchtvlees van de blaadjes af. Lekker met je handen eten (hou ik van), drankje er bij, muziekje op en je hebt een heerlijk borrelmomentje aan de eettafel.

Gouwe ouwe

Feit: Je kunt nooit te vaak wasabi mayonaise eten. Zo lekker en ook nog eens supermakkelijk! Deze gouwe ouwe is de tonijntartaar (aangemaakt met soja saus), met haricot verts, tauge en bosui (aangemaakt met zout, peper en slagroom) en natuurlijk de wasabi mayonaise. Je maakt ontzettend de blits met dit voorgerecht en het kost je weinig tijd. #winwin

Chinese tomatensoep

Iedereen kent wel die lekker plakkerige tomatensoep van de Chinees. Ik had zelf al eerder geprobeerd hem te maken, maar dat lukte op de een of andere manier niet. Het bleef te veel naar tomaat smaken... Hmm, dit klinkt een beetje raar als omschrijving van tomatensoep.

Niet te ingewikkeld

Wat je moet doen is je tomaten ontvellen, koken met wat ui, gember en knoflook, blenderen en daarna zeven. Dit doe je terug in je pan en dan kook je het nog wat verder in. In tussen doe je er zoveel chili, honing/ suiker en zout in als nodig is. Steeds proeven dus. Je merkt vanzelf als je soepje indikt en de juiste mate van plakkerigheid heeft bereikt. Als laatste doe je er een bosuitje en wat koriander bij en dan heb je Chinese tomatensoep waarvan je precies weet wat er in zit. Niet van die ondefinieerbare E-nummers dus.

Vijgentoetje

Dit is een all-time-favorite, uit een kookboekje voor snelle gerechten. Als de vijgen in het seizoen zijn, kun je een hele doos op de markt halen voor een prikkie. Hier in Rotjeknor in ieder geval. Heerlijk in salades, met goeie rauwe ham als voorgerecht en dus als toetje.

Hoe maak je het?

Rooster wat amandelschaafsel, hak het fijn en meng met kaneel en suiker. Dip de vijgen er in en rooster ze een paar minuten onder de gril. Er bij maak je slagroom, of als je je heel decadent voelt, mascarpone. Die mix je lekker met wat Frangelico (amandellikeur). Als laatste extraatje maak je een snelle karamelsaus van suiker, water en vanille-extract en slagroom. 

Ravioli met pompoen en snoekbaars

Deze tijd van het jaar koop ik regelmatig pompoen, gewoon omdat ik het lekker vind. Ik ga dan wel voor de flespompoen, anders zitten we met ons tweetjes een week lang pompoen te eten. Nu had ik wel zoveel vulling dat we twee dagen ravioli hebben gegeten, maar wel net iets anders.

pompoen-snoekbaarsvulling met krokante pompoen, pijnboompitjes, botersaus en gebakken uitjes

Zelfde vulling maar nu met gegrilde pompoen carpaccio er onder

Steak tartare

 

In Polen hebben we dit voorjaar heerlijke steak tartare gegeten. En zoals wel vaker als ik lekker heb gegeten in een restaurant, wilde ik ook dit zelf voorschotelen aan de mee-eters. Het geheim is goed vlees halen bij de slager. Dan kan het bijna niet mis gaan. Ehm, nou ja een vers ei is ook belangrijk als je een rauwe dooier serveert. Voor het gemak heb ik de mayonaise niet zelf gemaakt, wel gepimpt met een flinke snuf chilipoeder. Verder een broodje met zelfgemaakte kruidenboter (dan dan weer wel), kappertjes, augurk en een uitje. Je kunt bijna alles al van te voren klaar zetten. Ideaal als je geen zin hebt om in je eentje in de keuken te staan terwijl je bezoek zit te borrelen.

Kippetje

Ik vertelde pas al dat ik een kip had gekocht om die uit elkaar te halen, gewoon om te proberen. Omdat een blote, rauwe kip er toch niet heel appetijtelijk uit ziet, hier het eindresultaat:-)

Kipfilet met witlof

Bout met pompoenpuree, gebakken pompoen en truffelaardappeltjes

En natuurlijk de borrelhapjes voor bij de voetbal

Dat is toch een taart waard

Het voorbeeld

In mijn kooktechnieken kookboek van Le Cordon Bleu staat een fantastisch mooie chocoladetaart met frambozen. De tart is opgebouwd uit een cake, mousse, frambozen en wordt afgemaakt met een chocoladelint. Ik durfde die nooit echt aan, want het zag er belachelijk moeilijk uit. Maar toen we pas een keer een etentje hadden, trok ik de stoute schoenen aan en begon er toch aan. 

De eerste uitdaging was al om de juiste chocola te kopen. Er moest couverture in de mousse en bakkerschocolade in het lint. Couverture bevat heel veel cacaoboter, minimaal 32%. Kon ik niet vinden. Bakkerchocolade heeft juist geen cacaoboter maar plantaardige vetten zodat je er makkelijk linten van kunt maken. Kon ik ook niet vinden. Ik heb met verschillende soorten pure chocola wel mijn best gedaan en het resultaat mocht er zijn. Zeker niet zoals het plaatje, maar als je het plaatje niet aan de visite laat zien, merkt niemand daar iets van:-) 

Het resultaat

Ook een plaatje toch?

Eendenbeen deel 2

Al weer een tijd geleden, in januari 2015 om precies te zijn, heb ik zelf geprobeerd om een eendenbout te confijten. Dat was dus niet gelukt. Hij was gruwelijk zout en daardoor bijna oneetbaar. Op de markt heb ik pas een kant en klare variant gekocht bij de poelier. Die hoef je alleen in de pan warm te maken en het velletje knapperig te bakken. Dat is dus lekker eten, zonder dat het heel moeilijk is en eigenlijk kan het niet mis gaan. Foolproof dus. Met gebakken truffelaardappeltjes, pastinaak puree en pastinaakchips wederom een klein feestje op mijn bord.

Men neme een kip

Bij Masterchef zie ik de deelnemers regelmatig een kip uit elkaar trekken. Ik had dat nog nooit gedaan. Dit weekend kocht ik op de markt bij de poelier een hele fijne maiskip. Met het kookboek van Le Cordon Bleu bij de hand, ging ik aan de slag. En ik moet zeggen dat het me alles is meegevallen. Op het menu vleugeltjes voor mijn meneer voor bij bij de voetbal, kipfilet en kippenbout voor twee avonden lekker smikkelen. Van het karkas en de vleugeltipjes heb ik lekker bouillon getrokken. Ik vind het namelijk doodzonde om een soepkip te kopen. Na uren trekken hoef ik dat vlees echt niet meer op te eten en weggooien voelt gewoon verkeerd. Daarom vind ik een kaalgeplukt karkasje een heel fijn alternatief!

Restje

Vorig weekend maakte ik beef Wellington. Oelewapper die ik ben, deed ik netjes van alle ingredienten voor het deeg, de helft in kom. Tot ik bij het bloem kwam, daar gooide ik gewoon volle bak van in het gistmengsel... Het is gelukkig allemaal goedgekomen, maar ik had wel een flinke bol met briochedeeg over. En als je weet hoeveel moeite je moet doen om dat deeg te maken, dan pieker je er niet over om het zo weg te gooien. Ik gooi sowieso weinig eten weg, maar dat terzijde.

De oplossing: Deeg in een schaal met een leuk bolletje er op, dat schijnt te horen, en bakken. Het eindresultaat ziet er een beetje uit als een ufo, maar als ontbijt ging het er in als zoete koek

Apfelstrudel met vanille ijs en slagroom

Tja, hier heb ik eigenlijk weinig aan toe te voegen. Het is wat het is: een heerlijk, decadent winters toetje. Natuurlijk wel met zelf gemaakte strudel, maar dat is niet zo moeilijk. Appeltjes bakken in boter (dat hoort bij decadent), kaneel, suiker en walnoot erdoor en dan inpakken met filodeeg en insmeren met boter (nee, te veel boter bestaat niet) en afbakken. 

Over filodeeg heb ik dan weer wel een mening. Het is onwijs lekker, knapperig en boterig, fantastische uitvinding en ik ga niet staan hannesen om het zelf te maken. Dat gaat zelfs mij te ver, en dat zegt wat! Maar die uit de diepvries van AH is een nachtmerrie. Als het nog bevroren is, breekt het. Als het te ver ontdooit is, krijg je het met geen mogelijkheid meer los. En de bladen zijn vrij klein. Dat was ik weer even vergeten toen ik boodschappen ging doen. Dus note to self, en ook een tip voor jullie: koop vers filodeeg bij de Turkse supermarkt! Dat werkt veel makkelijker.

De beef wellington is terug

 

Soms is Facebook briljant. Deze week was het soms. Niet dat ik zelf een account heb, maar mijn meneer wel. En die kreeg een melding dat hij drie jaar geleden deze week een foto had gepost van: Beef Wellington. Toevallig hadden wij voor dit weekend weer deze lekkernij op het programma staan.

Dit keer was ik beter voorbereid toen ik naar de slager ging en rekende zonder blikken, blozen of hartkloppingen een enorm bedrag af. Maar zoals de vorige keer, het was het helemaal waard! Je moet er wel even de tijd voor nemen, want als je voor 50 euro vlees op je aanrecht hebt liggen moet het natuurlijk wel goed gaan. Nix geen bladerdeeg uit de vriezer, maar zelfgemaakt brioche-deeg. Geen jus uit een pakje (dat krijg ik sowieso niet weg trouwens), maar een uren getrokken sauce ragout. Brioche deeg kost ook uren en uren om te maken; het moet drie keer rijzen. En behalve dat het veel tijd kost, wordt je keuken ook een enorme bende. Maar ik hou wel van lekker vies doen met plakdeeg.

Je begint met het aanbraden van het vlees

Als het is afgekoeld, doe je er fijn gehakte gebakken champignons en uien op. Dat pak je in met kruidenflensjes en daaromheen gaat weer briochedeeg

Het geheel gaat in de oven tot het deeg gaar is, en het vlees warm. Op tafel snijd je het dakje eraf en maakt mooie plakken

En op je bord, ziet het er dan zo uit

Voor het recept gebruikte ik een mix van die goeie ouwe Julia en de experts van Cordon Bleu. Totaal meer dan tien pagina's aan recept. Niet echt een beginnersrecept dus, maar voor de echte doe-het-zelver een mooie uitdaging.

Experimenteel taartje

De Sint en de welke-kleur-danook-pieten zijn al weer onderweg deze kant op. Tijd voor kruidnoten, die sturen ze altijd vooruit zodat wij nooit zonder zitten als de wegwijspiet weer eens een stuurfout maakt:-) Ik had in de kast nog chocola en roomkaas van een toetje dat niet doorging. Weggooien is zonde. Ik bedacht het volgende: een chocolade-koffie cheesecake met een kruidnoten bodem.

Ik vond hem zelf erg lekker, door de koffie en pure chocola niet glazuurbrekend zoet. Maar smaken verschillen en zoals de topchefs op tv dan zeggen: ik mis een krokantje. Het krokantje dat altijd kan is de pralin. Wat dat ook al weer is? Breng je suiker in een pannetje aan de kook tot het lekker bruin wordt, roer er geroosterde amandelen doorheen en laat afkoelen. Vooral dat laatste is belangrijk, want suiker wordt echt héél heet. Ongeduldige mensen zoals ik zelf, branden dan hun vingers. Als het goed hard is, even in de blender en je hebt lekker zoete crunchy-bits voor op je toetje of taartje. En in dit geval net dat beetje extra zoet.

Wat zit er in?

In de bodem gemalen kruidnoten en gesmolten boter. Net als de bekende koekjesbodem, mengen en aandrukken. Kind kan de was doen. In de vulling: Roomkaas, ei, pure chocola, koffie en een beetje suiker. Chocola met koffie smelten, de rest mengen en de chocola er door roeren. Dan gaat het hele feestje in de oven. Volgens mij ook prima om te maken als je huis te koop staat en er kijkers komen, ruikt heerlijk!

Carrotcake

Het overkomt me regelmatig dat ik op de markt allerlei seizoensgroenten heb gekocht en dan na een week ontdek dat ik vergeten ben iets op te eten. Of dat ik veel te veel heb gekocht. In beide gevallen betekent dat: restjes. Pas geleden had ik een winterpeen over van de hutspot. En als je dan bezoek krijgt, maak je even snel een carrotcake. Ik in ieder geval wel.

Kwestie van pindaolie, suiker, ei, kaneel, gember(poeder), walnoten, zelfrijzend bakmeel en een geraspte wortel mengen en in de oven. Als probeersel hield ik een paar sliertjes wortel apart en kookte die in suikersiroop. Zoals je ziet moet ik nog wel een beetje oefenen met het mooi opmaken van mijn versieringen, maar ze smaakten wel goed. En dat was vooral wat ik wilde proberen.

Visburger

Vlak voor wij deze zomer onze keuken gingen verbouwen, heb ik de vriezer eerst leeggekookt (alles rauwe ingredienten gebruikt) om hem daarna vol te koken (met kant en klaar opwarm eten). Eén van de dingen die ik nog tegenkwam, was een flink pak snoekbaars. De aardappelen moesten ook op. Tijd voor fish and chips! 

De snoekbaars of andere vis kun je pureren met de keukenmachine, fijngehakt uitje, knoflook, peterselie, zout en peper en je hebt een visburger. Als hij niet zo goed plakt, kun je er een eitje doorheen doen. Ook altijd lekker is dille in je burger of wasabi mayonaise er bij. En dan gewoon bakken in de koekenpan, broodje dr bij en klaar ben je. Zo voel je je toch een klein beetje ondeugend met je broodje-burger, maar eet je ook netjes je één-keer-per-week-vis. Het is misschien een beetje valsspelen, maar wel lekker!

Kip in mojo saus

Voor dit recept kon je mij wakker maken, dacht ik. Kip met chocola, als avondeten! Ik had al eens een mojo saus bij gehakt op bij de Mexicaan. Dat vond ik toen heerlijk en als ik iets in een restaurant lekker vind, wil ik dat thuis ook maken. Zo werkt dat nu eenmaal in mijn hoofd.

Ik dus op zoek. Inmiddels weet ik niet eens meer waar ik het recept had gevonden, want het is regelrecht de (digitale) prullenbak in gegaan. De saus was heel zoet, dik en klef en echt veel te zoet voor bij de kip. Volgens mij kun je beter cacao gebruiken in plaats van een reep chocola. Maar voorlopig heb ik mijn buik vol van chocola in mijn avondeten, bah.

Spinazie, truffelaardappel en ei

Wederom een lekker hapje uit de tuin van mijn paps. Nieuw Zeelandse spinazie, gebakken truffelaardappeltjes en een zachtgekookt ei. Het ei kwam gewoon van de winkel, mijn paps heeft geen kippen rondlopen. Truffelaardappelen heten zo omdat ze lijken op truffels qua vorm. Het zijn kleine, donkere knolletjes. En van binnen dus mooi paars. Ze smaken verder niet heel anders dan gewone aardappelen. Ze zien er vooral leuk uit op je bord.

Het idee van het ei was dus een zachtgekookt ei, dat mooi uitloopt als je het doorsnijdt zodat je het eigeel als saus kunt gebruiken. Ik wilde mijn ei een dakje van zwart zout geven. Leek me wel mooi voor de foto. Jammergenoeg viel mijn plan in duigen en mijn ei in een soep uit elkaar. Niet echt een heel mooi fotomomentje, maar ja. Bij iedereen gaat wel eens wat mis in de keuken en het smaakte er echt niet minder door!

Starstruck in het Nonnetje

Mijn paps viert dit jaar dat hij 40 jaar in het onderwijs werkt. Een topprestatie vind ik, en zo ook zijn werkgever. Daarom een fijne bonus om het te vieren. Hij wilde ons (mijn broers, mij en aanhang) mee uit eten nemen in een restaurant met een ster, vlakbij hun woonplaats. Wij natuurlijk razendenthousiast. De week nadat hij het beloofd had, kreeg het Nonnetje in Harderwijk een tweede ster! Daar doen wij natuurlijk niet moeilijk over.

Als echte foody heb ik genoten van de schuimpjes, moussejes, gels, bollen, glitters, opmaak en oh ja, de smaak. Het was mijn eerste keer in een sterrenrestaurant en ik heb er van genoten! En ja, ik heb ongegeneerd foto's van al het eten gemaakt.

Notenboter

Mijn allereerste oester

Fancy gazpacho

Geweldige garnaal

Visfilet met zuurdesem korst en inktvis bolognese

Wontons met iberico varken en pekingeendbouillon (niet op de foto)

Bakkeljouw, maar dan met twee sterren

Duifje met mais (naast het kolfje ligt het hart, was verrassend lekker)

Eendenlever-peperkoekje met appelijs

Lemon merengue pie, altijd een succesnummer

Poolse specialiteit

Eerder dit jaar gingen mijn meneer, broertje, schone zus en ik naar Polen. Je zou denken, die kunnen niet lekker eten. Oost Europese keuken zie je namelijk heel weinig voorbij komen als het gaat om klassiekers en toppers. Onze ervaring? Ze kunnen prima koken! Deze klassieker, de steak tartare is een echte Poolse specialiteit. Je moet het natuurlijk wel in een goed, betrouwbaar ogend restaurant bestellen. Rauw vlees en eierdooier zijn altijd goede kandidaten voor een tijdelijk innige relatie met de toiletpot.

Met een goede mayonaise, augurkjes, uitjes, mosterd en een botertje voor het vers gebakken broodje een echte aanrader. Ga ik zeker ook zelf maken. Hopelijk is het net zo'n plaatje als dit schitterende bord.

Schaapje met van alles er op en er aan

Uit mijn mooie Matt Preston kookboek maakte ik het lamsrack met heel veel toeters en bellen. Les 1: een Australisch kookboek gaat er van uit dat je goed bent in lammetjes maken. Nou dat ben ik dus niet! Er stond: bak de lamsrack aan beide kanten bruin en laat rusten. Resultaat: katsrauwe lam! Ik heb ze maar doorgesneden en nog even in de pan gebakken, want de bijgerechten werden ook koud. Volgende keer dus netjes aanbraden, nagaren in de oven en dan laten rusten. Het schaapje was trouwens ingesmeerd met ras el hanout. Lekker!

En wat hebben we er bij? 

• Zoete aardappel puree
• Salade van bleekselderij en rodewijnazijn
• Dadels met munt
• Dadelpuree

Hoera!

Vandaag zijn mijn meneer en ik 3 jaar getrouwd. Dat moet gevierd worden. In ons geval met pasta met zalm en een fles bubbels die volledig op uiterlijk is gekocht:-)

Naamgenoten

Een paar keer per jaar, spreek ik af met een vriendin die is verhuisd naar België. Soms gaan we wandelen, een keer moesten we een taxi bellen omdat we gruwelijk verdwaald waren! Echt we hebben het richtingsgevoel van een kompas op een magneet.

Maar goed, deze keer spraken we af in Eindhoven, gewoon shoppen en eten. In de kast ligt een enorme stapel met AH restaurantzegelboekjes. Als je gaat klussen tijdens de actie, heb je voor je het weet honderd zegels. Op de site gekeken voor sushi, want daar houden we van. Maar toen kwam ik Brasserie Van den Berg tegen. Niet eens verder gekeken wat ze koken, maar meteen gereserveerd!

En het bleek een goede keuze. Een heerlijk zalmtartaartje met garnaaltjes en wasabi mayonaise (krijg ik nooit genoeg van), een parelhoentje met truffeljus, zoete aardappel en gebakken champignons en een toetje met vanilleijs én een passievruchten taartje. Voor mij is Eindhoven echt niet in de buurt, maar als je in die buurt bent, ik vind het een aanrader!

Oh ja, en als je daar bent, zorg dat je ook even naar het toilet gaat. Klinkt gek, maar onderweg daar naartoe kom je door een gang die tot en met het plafond is behangen met haag-behang.

Visvoorgerecht

Afgelopen weekend kwamen mijn vader en zijn vrouw bij ons eten. Paps had geholpen met het slopen van de oude keuken en het klaarmaken van de ruimte voor de nieuwe. En hoe kun je een bedankje beter inkleden dan met een fijn etentje?

Te beginnen met de poten

Zoals je weet, kijk ik heel fanatiek naar Masterchef Australië en Nieuw Zeeland. Ene Tony maakte een tijd geleden een cannelloni van komkommer met een krabvulling. Die schreef ik op mijn lijstje van 'dingen-die-ik-ook-wil-proberen'. Ze hadden er niet bijverteld hoe hij het gemaakt had, maar als amateur-McGuyver ging ik gewoon aan de slag. Stap 1, krabbenpoten kopen. Krab uit een blikje of die chemische surimisticks, nee daar begin ik niet aan als er een vers alternatief te bedenken is. Tja, en dan? Gelukkig weten de 65+ kookboeken altijd wel raad. Een minuut of 5 koken in de bouillon wist mijn grote vriendin Julia Child me te vertellen.

Hamers, wc-rollen en natuurlijk boter

Als ze gekookt zijn, moet je het vlees er nog uit zien te peuteren. Gewapend met een grote hamer en een theedoek, sloeg ik met grof geweld de schalen stuk. Eerst zachtjes tikken leverde namelijk nog geen barstje op. Omdat ik niet helemaal zeker was dat het goed gaar was, nog heel even in de boter gebakken. En je weet het, alles wordt lekkerder van boter. Daarna een mengseltje gemaakt met peterselie, creme freche, citroen en zout en peper. Met een handig taart-en-soufflé-plasticje een wc rol bekleed. Mijn mooie metalen ringen waren een keer in het water gevallen en gaan roesten. En dat was ik even vergeten.

Afgemaakt met een bonbon

Komkommer met de dunschiller in plakken, op maat snijden en in de wc-rol zetten. Die vul je dan met het krabmengsel. En dan ben je al klaar. De 2 poten waren precies goed voor 4 rolletjes. En omdat ik geen kniepert ben en 1 rolletje een zielig voorgerecht is, heb ik er een zalmbonbonnetje bij gemaakt met Hollandse garnalen, creme freche (die stond toch open), kappertjes en bosui.

Eendje met een mooie omschrijving

 

In de Nederlandse huishoudens kom je niet zo vaak eend tegen als ingrediënt. In kookprogramma's des te meer. Als fervent lekkerbek en kookprogramma-kijker (nou ja, vooral masterchef eigenlijk), heb ik een zwak voor eend. De gerookte eendenborst van de poelier maakt mijn hele weekend goed. Zelfs als het zo hard regent dat helemaal niets leuk is. Eendje er bij en je hoort mij nergens meer over.

Geïnspireerd door de mooie omschrijvingen van de tv maakte ik een "crispy skin duckbreast, potatoes roasted in duckfat, duck cracklings" en broccoli op z'n Hollands.

Uit de tips van de chefs heb ik vooral goed onthouden dat een goeie eendenborst met krokant vel langzaam is gegaard, zodat het vet er uitloopt, maar niet té lang want dan wordt je eend vies. Tussentijds je vet uit de pan gieten en niet weggooien! Daar kun je namelijk heerlijk je aardappeltjes in bakken. Maar later kun je daar ook ander vlees in bakken in plaats van boter of olie. Het blijft wel altijd spannend hoe je eend er aan toe is aan de binnenkant. Dat zie je pas als je het gaat snijden om op te dienen. En dan kun je er niets meer aan veranderen. Maar de dare-devil in mij houdt wel van een beetje spanning:-)