Mijn de-kunst-van-het-koken-kookboek komt nog regelmatig uit de kast. Een tijdje geleden maakte ik een bonensoep met tomaat en aubergine. Ook dit recept bestond uit heel veel stappen en kostte me een halve dag. Nu maakt mij dat niet uit, want ik vind langzaam koken heerlijk. Helemaal blij ben ik als er rijen met ingredienten in moeten, en ik maar twee of drie dingen hoef te kopen, omdat ik de rest in huis heb. Dit was zo'n recept. De bonen die in de soep gingen, waren dezelfde witte bonen die ik ook in de osso buco deed. Dus die had ik over. Van oma hadden we net een rookworst van de slager gekregen. Uien, knoflook, spekjes, heb ik altijd wel in huis. Alleen de tomaten en aubergine zitten niet in mijn standaard uitrusting. Deze bonensoep heeft wel iets weg van erwtensoep, maar met minder vlees erin (spekjes en worst) en wel lekker. Sinds ik een paar jaar geleden zelf erwtensoep gemaakt heb, lust ik het namelijk niet meer. Snert komt in grote pannen. In onze toenmalige kleine keukentje was die grote pan al een prestatie. Ik deed zo veel mogelijk in de vriezer, maar we waren toch veroordeeld tot drie dagen soep eten. De derde dag smaakte de soep voor geen meter. Wij dachten dat dat kwam doordat we het al voor de 3e keer aten. Blijkbaar wist iedereen in onze omgeving dat erwtensoep die niet uit een blik komt, heel snel bederft en dus niet drie dagen te eten is... Dat hebben wij geweten, met 1 wc en twee snert-eters geen succes. Sindsdien raak ik geen erwtensoep meer aan. Tot zo ver mijn trauma. De bonensoep kan ik iedereen aanbevelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten