Bas, de vriend van mijn nichtje was vorige week jarig. Vandaag is de visite uitgenodigd om het nieuwe jaar Bas te vieren. Nu hebben Bas en Mirjam een kleine man, die al hun tijd op eet. Daar komt mijn talent dan weer om de hoek zeilen. Geen kado met een strik, maar een walnoottaart voor de visite. Scheelt hen een hoop gedoe, en ik kan me uitleven, zonder uit te dijen omdat we weer een hele taart op moeten eten.
Op de walnoottaart moesten gekaramelliseerde noten. Eitje zou je denken, maar ik heb toch een haat-liefde verhouding met karamel. Ik vind het heerlijk maar bij mij lukt het toch niet zo als op het plaatje. Ook deze keer, vijf juweeltjes die op de taart zijn beland, en een stapel misbaksels die ik blijkbaar te vroeg in de karamel had gedaan. Waardoor ze niet gekaramelliseerd waren, maar gewoon een suikerlaag hadden. Van de rest van de karamel heb ik een praline gemaakt. Dat is dan wel simpel. Noten hakken, karamel er over gieten, hard worden en kapot maken.
 |
| Zie hier de misbaksels |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten