Soms is Facebook briljant. Deze week was het soms. Niet dat ik zelf een account heb, maar mijn meneer wel. En die kreeg een melding dat hij drie jaar geleden deze week een foto had gepost van: Beef Wellington. Toevallig hadden wij voor dit weekend weer deze lekkernij op het programma staan.
Dit keer was ik beter voorbereid toen ik naar de slager ging en rekende zonder blikken, blozen of hartkloppingen een enorm bedrag af. Maar zoals de vorige keer, het was het helemaal waard! Je moet er wel even de tijd voor nemen, want als je voor 50 euro vlees op je aanrecht hebt liggen moet het natuurlijk wel goed gaan. Nix geen bladerdeeg uit de vriezer, maar zelfgemaakt brioche-deeg. Geen jus uit een pakje (dat krijg ik sowieso niet weg trouwens), maar een uren getrokken sauce ragout. Brioche deeg kost ook uren en uren om te maken; het moet drie keer rijzen. En behalve dat het veel tijd kost, wordt je keuken ook een enorme bende. Maar ik hou wel van lekker vies doen met plakdeeg.
 |
| Je begint met het aanbraden van het vlees |
 |
| Als het is afgekoeld, doe je er fijn gehakte gebakken champignons en uien op. Dat pak je in met kruidenflensjes en daaromheen gaat weer briochedeeg |
 |
| Het geheel gaat in de oven tot het deeg gaar is, en het vlees warm. Op tafel snijd je het dakje eraf en maakt mooie plakken |
 |
| En op je bord, ziet het er dan zo uit |
Voor het recept gebruikte ik een mix van die goeie ouwe Julia en de experts van Cordon Bleu. Totaal meer dan tien pagina's aan recept. Niet echt een beginnersrecept dus, maar voor de echte doe-het-zelver een mooie uitdaging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten