Als enorme liefhebber van klassiekers (het zijn niet voor niets klassiekers geworden denk ik dan) heb ik een mini bucketlist. Daarop staan klassiekers die ik graag nog een keer wil maken. Vrij hoog stond de creme caramel. Die ziet er op tv altijd zo mooi uit. Dus toen ik eters kreeg, stond de creme caramel op het menu.
Ouderwets is beter
Het is niet heel moeilijk om te maken. Tenminste, als je niet de nieuwerwetse kookspullen gebruikt. Ik heb namelijk vier porties in minipannetjes gemaakt en twee in een siliconenvorm. De siliconenvorm geleidt geen warmte (ofzo) en daardoor waren de creme caramels niet stijf geworden. Gewoon stenen of metalen bakjes dus!
Hoe doe je dat dan?
Je begint met het maken van de karamel. Gewoon suiker met water in een pan en wachten tot het bruin wordt. In ieder schaaltje giet je dan een klein laagje. Dat wordt meteen hard, maar het komt goed, echt! De creme bestaat uit kokende melk met vanille en eierdooiers met suiker. Voorzichtig de melk in de opgeklopte dooiers roeren en dan op de karamel. De bakjes in een laag kokend water zetten en dan in de oven om gaar te worden. Laat ze daarna opstijven in de koelkast.
Spannend
En dan wordt het spannend. Is de karamel echt gesmolten en zacht gebleven? Of heb ik straks een keiharde schijf op m'n toetje? Komt ie goed uit de vorm? Is hij niet te gaar en ei-ig van smaak? Is hij niet te zacht waardoor het vla is? Kortom, best een spannend moment als je de vorm omkeert op een bordje. Als dan de karamel over je puddinkje vloeit, is dat een heerlijk gevoel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten