Parelhoen met peen & ui

Eindelijk heb ik nu een Herman den Blijker gerecht gemaakt. De Peen-en-uien-tijd is al lang voorbij, maar gelukkig staan er ook wel wat lichtere recepten in mijn kookboek. Ik heb gekozen voor de parelhoen met ... jawel peen en ui. Ik las snel de ingrediënten door en maakte een boodschappenbriefje. In plaats van 2 parelhoen filets met poot, schreef ik 2 parelhoens op. Gelukkig zag ik bij de poelier al snel dat een hele parelhoen per persoon belachelijk veel is! Omdat het recept niet uitging van een hele, maar van stukken heb ik de bereiding van de vogel geïmproviseerd. Maar zo in de oven zag ie er al heerlijk uit. Tussendoor liefdevol ingesmeerd met boter. En heerlijk opgesmikkeld.

En dan natuurlijk het peen en ui gedeelte. Ik heb sjalotjes gepoft in de oven. Worteltjes gekookt. Courgettes gebakken. Venkel gekookt. En aubergine gepureerd. Het was best even een werkje, maar het resultaat mocht er zijn. Heerlijke parelhoen, door mijn sous chef vakkundig gesneden en opgediend, met voorjaarsgroenten. 

Bollywood in Rotterdam

Mijn eerste Indiase kookboek, was het Bollywood kookboek dat ik kreeg omdat ik lid was van de boekenclub van de Novib. Ik had nog nooit Indiaas gekookt, behalve zo'n laf pakje van wereldmixen. Van de plaatjes werd ik zo blij dat ik het maar eens ging proberen. And the rest is history zeggen we dan...

Het leuke aan dit kookboek is dat het ook een leesboek is, en dat ik het kon gebruiken voor mijn Nederlandse lessen. Mijn student was een Indiase dame dus Bollywood sloot prima aan bij haar belevingswereld. Met de platen van de filmsterren oefenden we met lichaamsdelen, kledingstukken, kleren en relaties. Want zij wist me precies te vertellen wie het met wie deed, waar ze vandaan kwamen en of ze lief waren of niet.

Sommige recepten zijn vrij ingewikkeld en je moet je keukenkastje er wel echt voor uitbreiden als je voor het eerst Indiaas gaat koken. Verder vind ik het een multifunctioneel boek, met (ook niet onbelangrijk) erg lekker eten als resultaat.

Gerookte kip

George Calombaris, ja die van masterchef Australie, deed een keer voor hoe je kip en vis kunt roken. Thuis. Je neemt een wok. Diet daar aluminium folie in. Schep daar rijst, rietsuiker, houtjes en earl grey thee op. Zet op het fornuis met de deksel er op. Rook je kip op een rooster in de wok. Klinkt makkelijk toch?

Nou dat is het niet! Ik heb geen wok met deksel om te beginnen. Mijn ovenroostertje past niet in mijn pan. Kortom, ik begon met een achterstand. Mijn oplossing was een grote soeppan bekleden met aluminium folie. Daar de ingedienten op scheppen. In het midden een steekring en daarop een dimsum mandje met de kip.



Ik begon met een klein stukje kip. Dat leek best te lukken, dus ik deed de rest van de kipfilet er ook in. Die liet ik iets langer zitten. Het resultaat? Een huis dat ruikt naar een nablusactie van de brandweer tijdens een veteranendag. Zo van het gaat allemaal niet zo hard maar we pruttelen nog wel wat. En kip die dus smaakt als of ie heel lang op een bijna-brandende of bijna-uit-zijnde bbq heeft gelegen.
We aten dus salade met geitenkaas. De kip gaat met grote excuses van mijn kant de prullenbak in en ik beloof het niet meer te proberen!

Sausjes

Zelf sausjes maken, op de een of andere manier leek mij dat altijd heel moeilijk. Dat hoor je tenminste ook vaak in kookprogramma's. Na mijn eerste hollandaise saus, geloofde ik dat niet meer. De eerste was onwijs goed gelukt. De tweede keer begon ik dus ook vol vertrouwen "ik ga wel even hollandaise saus maken voor bij de zalm, wacht maar". En toen ging het mis. Gas te hoog, eieren geschift, botersaus met wederom brinta-structuur.

Natuurlijk geef ik het niet op, want sausjes maken je eten wel net dat beetje lekkerder. Voor bij de artisjok maakte ik een mayonaise met tuinkruiden, gekookt eiwit en slagroom. Mijn allereerste mayonaise zonder keukenmachine. Je snapt wel dat ik daar al helemaal mee in mijn nopjes was. Toen ie ook nog heel lekker was, kon mijn dag niet stuk. Als je dan ook nog saus over hebt, kan ook de dag er na niet meer stuk:-) Met een beetje ham erin was dit een geniale saus voor asperges.

Het gaat wat ver om te zeggen dat ik nooit meer mayonaise uit een potje ga eten, want dat is toch wel heel makkelijk... Maar ik hik niet meer tegen het zelf maken van mayonaise aan. Want ook mijn eerste mayonaise was niet gelukt. Ik had de dooiers niet god losgeklopt voor ik de olie er in deed, waardoor je dus waterige, vette soep krijgt.

Tips voor saus met ei

• als je een warme saus maakt, echt met heel veel geduld heel langzaam warm maken. Niet even snel de vlam er onder want dan schift ie, echt waar!
• als je mayonaise of een broertje of zusje daarvan maakt, je dooiers helemaal loskloppen tot ze verkleuren, pas dan de olie er door roeren. Heel langzaam.

Salade met gerookte eend

Bij de poelier zie ik altijd allemaal lekkere dingen liggen. Al een paar keer was mijn oog gevallen op een gerookte eendenborst. Volgens de mevrouw in de kraam een uitstekende keus; wel een beetje duur. Ik vond €9,50 voor een hele best meevallen. Uiteindelijk hebben we uiterst gelukzalig drie dagen salade met eend gegeten. Ik ben volledig om na de gerookte eend, canard a l'orange en en eend-karbonade. Ik meld me bij deze aan voor de eend-fanclub! 

Sumo op de Binnenrotte

Gisteren gingen wij met een groep vrienden uit eten. Na veel gesoebat werd het Sumo op de Binnenrotte in Rotterdam. Sumo is een groot all you can eat japans restaurant. Je krijgt een lijstje waarop je je bestellingen kunt invullen. Je mag 5 gerechten per ronde, per persoon. Maximaal 5 ronden in 2 uur. Je mag alles bestellen, maar als je het niet op eet, moet je bijbetalen want verspilling is zonde. Vooral dat laatste vind ik terecht. Eten weggooien is echt zo 1988.

De bediening was lekker snel en de keuze was ruim. We hadden ook een paar niet-viseters bij ons. Die liepen dus niet heel erg warm voor een 'sushi-restaurant'. De Japanse keuken is gelukkig een stuk meer dan alleen sushi. Ook de grillgerechten waren lekker, vonden ook de vleeseters onder ons. Ik ben zelf niet echt van de all you can eat. Als ik uit eten ga wil ik lekker rustig zitten en op mijn gemak kiezen. All you can eat is toch altijd een soort vreetschuur waar je net te veel eet. Ook Sumo was heel druk en ik (nou ja, iedereen niet alleen ik) heb heel opgejaagd zo veel mogelijk zitten eten. 

Conclusie: je kunt lekker eten bij Sumo voor ee redelijke prijs, maar je moet wel beschikken over een sterk ontwikkelde zelfbeheersing en niet van heel veel rust om je heen houden. 

Het seizoen is weer begonnen!

Hoewel het nog helemaal niet voelt als lekker zomerweer, is de natuur al wel zo bijna zo ver. Mijn vader kwam deze week al met de eerste buit van zijn volkstuin. Peterselie, selderij, bieslook, heel veel maggie en sla. Hele lieve kleine kropjes Hollandse sla. En omdat ik toch wel wat konijnengenen heb, heb ik er lekker salade van gemaakt met groene asperges.


Tip
Niet zo konijnig, maar wel lekker is altijd een gepocheerd eitje er op. Omdat ik niet goed ben in eieren pocheren, speel ik altijd een beetje vals. Ik doe folie in een schaaltje, beetje olie er op en het eitje er in. Dichtknopen en zo kort koken. Zo heb je een mooi rond gepocheerd eitje zonder rare uitsteeksels. Vergeet alleen niet om het folie in te vetten, anders blijft als je eiwit in het plastic zitten.

Ik ben klaar voor het seizoen, en het bijbehorende mooie weer!

Artisjokken

Op de markt zie ik vaak artisjokken liggen en wilde daar graag een keer wat mee maken. De artisjokkenbodems uit blik vind ik al heel lekker, de verse variant zou dan dus vele malen lekkerder moeten zijn. Ik kocht er dus twee. Eentje heb ik gekookt en de blaadjes gedipt in een zelfgemaakte kruidenmayonaise, zoals ik wel eens in de tapasbar had gegeten. De tweede heb ik uit elkaar gehaald en de bodem gekookt en die in een salade verwerkt met gerookte eend.

De artosjokkenbodems uit blik zijn tot mijn grote verrassing favoriet boven de verse. Dat vind ik heel veel gedoe voor een heel klein stukje artisjok dat niet veel lekkerder is dan de blikken broertjes. De gekookte artisjok met dip gaat zeker op het lijstje van bijzondere, niet te ingewikkelde maar heel lekkere gerechten!

Koude kip in citroengelei

De Fransen eten soms hele vreemde dingen, zoals deze kip in citroengelei. Maar omdat ik nog nooit een vies recept van Julia had gemaakt, ging ik ook hier vrolijk mee aan de slag. Je stooft de kip in verse bouillon, waar dus natuurlijk gelatine in zit. Zo wordt de saus als ie afkoelt wat dikker. En zoals ook de vorige keren dat ik een Julia-Child-recept maakte, was dit gewoon lekker eten. Met een kaassoufflé en een salade, roseetje erbij een prima zomerse maaltijd.

Hoewel het dus lekker was, denk ik niet dat ik het snel nog een keer ga maken. De smaak is niet echt wat wij hier gewend zijn te eten en wat wij hier in Nederland dus heel gek vinden, is een kippenbout koud opeten. Dat blijft dan toch tussen je oren zitten.

Sinaasappelbavarois

De bavarois en ik waren niet echt goede vrienden. Mijn eerste bavarois heb ik gemaakt, nou ja geprobeerd te maken, met kerst 2010. Het leek allemaal heel voorspoedig te verlopen, behalve dat de custard niet dik wilde worden. Ik liet hem dus goed warm worden en toen werd het brinta. Eieren gestold. Het smaakte heel goed, alleen de textuur was behoorlijk naar in je mond.

Ik heb de tweede poging heel lang uitgesteld, maar nu was het toch zo ver. Met een hele keuken vol vieze schalen en kommen (geklopte eiwitten, custard en slagroom) moest het wel goed komen. Ik had alleen geen gelatinepoeder in huis. Ach met tartina (voor op je taart) moest het ook wel lukken dacht ik. Ook deze keer was de smaak weer prima in orde, de textuur ook alleen was hij nu niet dik genoeg geworden. Het uitstorten op een bord werd het dus niet. Maar in een Le Creuset pannetje en met aardbeitjes er op, was het toch gewoon een heel lekker toetje.

Marrokkaanse verwennerij: Bisteeya

In mijn kookboek 'Marokkaanse lekkernijen' staat het recept voor Bisteeya. Een traditioneel gerecht dat vooral met bruiloften en feesten wordt gemaakt. Het is een taart van filodeeg met een vulling van kip, kruiden, amandelen, kaneel en poedersuiker. Ik had het al een keer gegeten in een Marokkaans restaurant, maar het nog nooit zelf geprobeerd. Het leek me nogal ingewikkeld namelijk.


Toen ik en tijdje geleden bij mijn vriendinnetje in België ging eten, maakte zij bastilla, een recept uit de Allerhande. Tot mijn grote vreugde bleek het een variant van de bisteeya te zijn en nog beter, het was helemaal niet moeilijk! Dus ik ging zelf ook aan de slag. Met een couscous van verschillende groenten (volgens het recept moeten er 7 in, ik had niet alles in huis en deed de versie met 5). Ik dacht zo'n grote taart, die eten we vandaag met visite en dan morgen met z'n tweeën nog een keer. Maar nee hoor, het 'nadeel' van heel lekker koken is dat alles vaak op gaat. De dag erna stond ik dus gewoon weer in de keuken, wat ik ook niet erg vind.

Komkommersoep

Op ons feestje had ik een heleboel behoorlijk gangbare dingen gekookt, maar ook wat iets minder standaarddingen. Een er van was de komkommersoep. We presenteerden het als: wie wil er soep? Bij doorvragen werd het groentesoep. Na "zo dit is lekker wat zit er in?" hebben we eerlijk gezegd dat het komkommersoep was. Bijna iedereen vond het heel lekker, al twijfel ik of ze het geproefd zouden hebben als ik meteen had gezegd dat het komkommersoep was.

Wat fijn is voor de kok in kwestie, is de prijs en het gemak van deze soep. Er gaan maar heel weinig ingredienten in, en de ingredienten die er in gaan zijn niet duur. En als je alles in de pan hebt gemikt moeten ze even pruttelen en kun je ze pureren. Dat is echt kinderspel vergeleken met mijn twee-lagen-chocolade-misbaksel-dat-wel-onwijs-lekker-was.