Whoopie pies

Een fijne verwennerij in Amerika is de Whoopie pie. Vooral de amish en de menonieten maken die. Amish zijn zwaar gelovige mensen die geen elektriciteit hebben en zich met paard en wagen verplaatsen. Heel bijzonder om te zien. Wij dachten dat ze die karretjes voor de toeristen hadden. Beetje zoals de Volendamse klederdracht. Maar als het tijd is om de kids uit school te halen, sterft het van de koetsjes op de weg.

De menonieten zijn ook heel gelovig, maar hebben nog wel stroom thuis en ze mogen muziek luisteren. Gelukkig maar, want wij zijn een keer gestrand met de camper en bij een garage van menonieten terecht gekomen. En een camper van zeven meter met de hand omhoog takelen wordt toch een lastig verhaal... Meneer repareerde de camper en mevrouw deed de administratie en verkocht dus whoopie pies. Het zijn soort cakejes met een roomvullig er tussen. 

Je hebt heel veel verschillende smaken, bijvoorbeeld chocola met munt vulling, bosbessen met room en deze red velvet. Ik heb ze zelf nog niet gemaakt, maar dat gaat zeker een keer gebeuren. In ieder geval iets dat ik heb geproefd onderweg en nog nooit eerder had gezien.

De vieste hamburger ooit

heb ik gegeten in Batavia, New York. Ja sinds ik in de de States ben geweest zet ik overal de staat achter. Voor het geval iemand ineens 3500 km verderop staat:-)

We hadden de hele dag gereden, een klapband gehad op de snelweg waardoor de hele zijkant van de camper er af vloog en we hadden honger. Vooral dat laatste is heel slecht voor de humeuren van mij en mijn meneer. We stopten bij een alleraardigste diner, de Polk a Dot. Zie hier een van internet gepikte foto. Ziet er leuk uit toch?

Maar goed, wij hadden dus trek en bestelden de hamburger plate. In Amerika moet je goede burgers kunnen eten, toch? Ja dat dachten wij ook, en dat weten we nu ook. Alleen moet je daarvoor niet in de Polk a Dot zijn! Het waren van die vieze hamburgers met frikandelsmaak die je hier ook in de vriezer kunt kopen. Met twee sneetjes wit brood en drie soep-opschep-lepels ranzige jus over de toch al kleffe patat. Omdat we honger hadden hebben we het naar binnen geschoven, maar ik zou het zeker nooit meer doen!

Trouwens, de mevrouw die de jus er op schepte was net als Obelix in een ketel gevallen. Niet met toverdrank, maar met jus. Ze was net zo rond, alleen iets minder sterk denk ik...

Lemon merengue taart

Ik ben dol op citroentaartjes en toen ik van de week bij masterchef USA een afvalproef zag waarin ze een lemon-merengue-pie moesten maken, begon het te kriebelen. Ik heb deze al eerder in het groot gemaakt en die was heerlijk. Deze keer heb ik kleine taartjes gemaakt. Makkelijk om te delen, met bijvoorbeeld verhuizende nichtjes.

Het was duidelijk dat ik al een tijdje niks gebakken had, want ik moest het recept voor het deeg opzoeken. Op de een of andere manier had ik de verhoudingen niet goed gedaan. Komt vast doordat ik eetlepels boter nooit goed kan inschatten. Resultaat, veel te veel boter waardoor mijn vormpjes met stukjes bekleed werden en de randen inzakten.

De lemoncurd en de merengue gingen wel goed gelukkig. Mijn taartjes kwamen een beetje brokkelig uit de vorm en smaakten fantastisch! Alleen had ik, weer een beginnersfoutje, twee taartjes in de vorm in de koelkast gezet. En als dan de boter weer stolt, krijg je hem nooit van zn-lang-zal-ze-leven meer uit de vorm. Toen ze maar au bain marie een beetje opgewarmd en jawel, ze kwamen er zonder morren uit!

Je keuken, of in ieder geval de mijne, ziet er na afloop uit als een slagveld, maar dat ben je al lang vergeten als je je tanden in een taartje zet.

Ik ben er weer!

Na tien maanden genieten, lekker eten en jammergenoeg ook ziek zijn, ben ik weer in Nederland. De keuken is weer orde en het lekkere eten vliegt er uit. Niet echt blogmateriaal nog, maar wel lekkere visbouillon, runderbouillon en verse pasta. Ik ben dan ook weer vast van plan om regelmatig blogjes te schrijven over wat ik hier aan het kokkerellen ben, maar ook over het heerlijk eten dat ik onderweg gegeten heb.