Wereldmenu - Sock eye salmon

Als je naar Alaska en grote delen van Canada gaat weet je 'ik ga naar de wildernis'. Beren, elanden, wolven, vossen, kariboes noem het maar op en het loopt er gewoon los. Een van de redenen dat de beren in het westen (links dus op de kaart voor de mensen die er net zo goed in zijn als ik) groter zijn dan in het midden of meer naar het zuiden, is dat ze zalm eten.

Hele grote, dikke, vette, roze zalm. Ieder jaar, eind augustus, begin september, zwemmen ze zalmen de rivieren op om zich voort te planten. Daarna zijn ze moe en gaan ze dood. Tijdens deze zalmtrek staan de beren langs de kant van het water te wachten tot ze hun koolhydraten-om-de-winter-mee-door-te-komen uit het water kunnen scheppen. Wat zou ik dat graag gezien hebben!

Maar aan de andere kant, we hebben over een bruggetje gewandeld (midden in het bos) en zagen onder ons de meest fantastische en ook meest lelijke zalmen zwemmen die we ooit gezien hadden. De sock-eye-salmon. Een knalroze vis met een groene boeventronie. In de modder naast het riviertje berenpootafdrukken die wezen op een enorme grizzly. Van zo dichtbij hoefden we ze nu ook weer niet te zien! Behalve de pootafdrukken en wat heel verse berenkak, jaja we hebben een sporencursus gedaan, gelukkig geen beren gezien die dag.

Veel te grote berenpoot vlak naast de zalm

Mede daarom konden we misschien wel een hoera-we-zijn-weer-thuis-feestje geven. Op de markt in Rotterdam zagen we deze sock eye zalm gewoon liggen. Die ging heerlijk op een broodje met een citroenroom er onder. Echt een gevalletje, even weer lekker wegdromen.

En om nog even op te scheppen. in een boom zitten is toch wel het op een-na-vetste wat je een beer kunt zien doen

Wereldmenu - Kiwitaart

Als afvaardiging van Nieuw Zeeland heb ik voor ons hoera-we-zijn-weer-thuis-feestje een Kiwi taart gemaakt. Met het fruit dus en niet het enorm schattige, koddige en bijna uitgestorven vogeltje. Het nationale ingrediënt van Nieuw Zeeland is trouwens eigenlijk lam, maar om voor een feestje hapjes te maken met lam leek me een beetje ambitieus.

Het werd dus een kiwitaart. Ik vond een recept dat 'lief voor de lijn' zou moeten zijn. Nu is dat voor mij geen argument, maar het leek me ook gewoon een lekkere taart. En nadat ik alle ingrediënten had verzameld, wilde ik ook helemaal geen taart die slecht voor de lijn was. Hier zit ook al gewoon veel boter, suiker en slagroom in. Gelukkig maar, want dat maakt je taart lekker.

Vol goede moed begon ik aan de bodem van de taart. Hij zag er goed uit, wel een beetje plat. Volgende stap in het recept: snij de taart door en vul met kiwicreme. He? Ik kan mijn platte ding echt niet doorsnijden! De bodem terug in de vorm, kiwicreme erop en daar de yoghurt op. Flink duimen dat ie genoeg ging opstijven om als kwarktaartmodel te kunnen functioneren.

De dag van het feestje; met knikkende knieën haal ik de vorm los en jawel, de taart bleef netjes staan!

Of mijn vorm nu te groot was, mijn deeg gewoon niet goed was gerezen of het recept fout is, het is een heerlijk taartje geworden! Het lastigste is zorgen dat je op de juiste dag zes rijpe kiwi's hebt.

Wil je hem ook eens proberen? Hier staat het recept. Recept kiwitaart

Wereldmenu - Lemon-poppyseed taart

Als er iets is wat de Amerikanen kunnen, dan is het muffins maken! Een van mijn favorieten is de lemon-poppy seed muffin. In gewoon Nederlands: citroen met maanzaad. Er was wat verwarring over welke taart nu de kiwitaart was aangezien de maanzaadjes voor kiwi-vitamientjes werden aangezien door de visite:-)

Ook bij Starbucks kun je deze cake kopen, nu dus ook bij ons op CS! Zelf maken vind ik dan weer leuker en deze taart is heel makkelijk. Op het recept staat trouwens cake, maar je kunt hem ook gewoon in een springvorm doen hoor. Bak hem dan wel iets korter zodat hij niet te droog wordt.

Recept citroen maanzaad cake

Wereldmenu

Omdat we inmiddels al weer bijna twee maanden thuis zijn en we allebei een jaartje op de teller mogen bijschrijven, gaven we zaterdag een klein feestje. Traditiegetrouw was het rond etenstijd het drukst en konden we gewoon op tijd naar bed. De tijden dat we tot diep in de nacht feestten ligt toch wel achter ons. Alhoewel, achter de visite vooral.

Maar goed, we hebben een menuutje gemaakt met gerechten uit alle landen waar we geweest zijn. Sommige recepten zijn echte blijvertjes, anderen waren leuk voor een keer. In ieder geval heb ik me lekker mogen uitleven in de keuken zonder daarna een marathon te hoeven lopen om alle calorieën weer een beetje te compenseren.

In de komende tijd dus wat blogjes over ons feestmenu